Heerlijke zomerroman vol geuren, geheimen en Italiaanse verleiding.

Dit verhaal is een heerlijk frisse feelgoodroman waarbij je spontaan zin krijgt in limoncello, zon op je huid en een Italiaans liefdesdrama (of twee).

We volgen Sofia, die na een pijnlijke ontdekking haar biezen pakt en vertrekt naar de Amalfikust. En eerlijk: wie wil dat nou níet? Tussen de sappige citroenen, de kleurrijke bloemen en het verslavend lekkere eten komt ze niet alleen haar roots tegen, maar ook een familiegeheim én twee bijzonder charmante Italianen.

Wat dit debuut zo fijn maakt, is Liza’s vlotte en beeldende schrijfstijl. Je hóórt de Vespa’s zo langszoeven, je ruikt de citroenzeep en proeft de pasta alsof je er zelf aan tafel zit. De korte hoofdstukken maken dat je het boek in één zucht uitleest – al wil je eigenlijk dat het nooit eindigt. Gelukkig schijnt Liza ons volgend jaar mee te nemen naar Valencia. Ik zeg: boeken maar.

Ook fijn: de personages zijn stuk voor stuk warm en geloofwaardig. Van de innemende Francesca en Giuseppe, die een B&B runnen zoals alleen Italianen dat kunnen, tot Sofia zelf, die op zoek is naar zichzelf, maar ook gewoon verlangt naar een beetje rust, liefde en dolce vita. Maar ook de beide Italiaanse mannen Salvatore en Antonio zijn om op slag verliefd op te worden – precies verschillend genoeg om Sofia (en mij ) flink aan het twijfelen te brengen.

Amore in Amalfi is precies wat je wil van een zomers boek: sprankelend, romantisch en met een hoofdrol voor Leuke mannen, eten, zeepjes en zwoele avonden. En één ding weet ik zeker: ik wil nu ook een winkeltje vol bruisballen en geurende zeepjes. Liza, grazie mille – ik ga zeker meer van jou lezen!