Struikelen, groeien en liefhebben: een waardige finale voor het Boekencafé.

Dit slotdeel van de Boekencafé-serie is geen zoetsappige afsluiter, maar een verhaal waarin mensen – net als jij en ik – struikelen, twijfelen en groeien. Je leest, slikt, grinnikt en knikt instemmend. Want ja, zó voelt het dus als het leven even niet volgens plan loopt.

In deze roman maken we kennis met drie mensen die ieder op hun eigen manier worstelen met het leven. Abbey, ooit een gevierde actrice, moet ineens haar leven opnieuw uitvinden nadat reuma haar dwingt een stap terug te doen. De spotlight ruilt ze in voor het knusse theatertje naast het boekencafé, maar de echte strijd vindt vanbinnen plaats: Wie ben je nog als je lichaam je in de steek laat?
Dan is er Melanie, de gedisciplineerde uitgeefster die we al kennen uit een eerder deel. Ze besluit – eindelijk – te breken met haar strak georganiseerde leven. Weg van de 'zoals het hoort'-mentaliteit, op zoek naar wie ze écht is, zonder masker. En dan heb je Jurre, een globetrotter met commitment-allergie, die terugkeert naar zijn geboortegrond en beseft dat vrijheid niet per se gelukkig maakt als je nergens thuis bent.

Anne West weet de verhalen van deze drie zo mooi met elkaar te verweven dat het voelt alsof je zelf bij hen aan tafel zit – in het boekencafé natuurlijk. Wat dit boek zo sterk maakt, is de balans tussen zwaardere thema’s zoals ziekte, verlies en innerlijke strijd, en de lichte toon waarmee ze gebracht worden. Er is humor, liefde, hoop – en vooral veel warmte naar elkaar toe. Daar houd ik altijd zo van.

West schrijft toegankelijk en beeldend, zonder te veel drama. De personages groeien echt in dit deel. Ze struikelen, vallen, staan weer op – en dat alles voelt volkomen echt. Juist die kleine overwinningen en inzichten maken dit boek zo mooi.

Een waardige afsluiter van een heerlijke serie. De cirkel is rond – en hoe!