Lezersrecensie
Geen thriller in de klassieke zin des woords.
De Camino – Anya Niewierra
In haar nieuwste boek neemt Anya Niewierra ons mee tijdens de Franse Camino, een deel van de beroemde pelgrimsroute naar Santiago de Compostelle.
Het wandelpad loopt dwars door het desolate en mistige Franse Massif Central. Al in de 18de eeuw zou een onbekend beest daar in de donkere dennenbossen menige vrouw hebben verscheurd. Kortom, een beter decor voor een thriller is er niet. Lotte loopt hier nu ook, want haar man Emil heeft hier, in de buurt van het Zuid-Franse Conques , een jaar eerder onverwachts op tamelijk bijzondere wijze zelfmoord gepleegd. Lotte worstelt met de dood van haar man en besluit exact dezelfde route te lopen als hij deed, in de hoop dat ze erachter komt wie haar man werkelijk was en wat haar man tot zelfmoord dreef. Lotte komt erachter dat Emil, ondanks de ruim twintig jaar in Nederland, zijn verleden als Bosnisch-Kroatische nog steeds met zich mee droeg. Onderweg ontdekt Lotte meer over zijn leven én zijn geheim. Die voeden niet alleen haar verbazing en ontstemming, maar ook haar schuldgevoel.
In de ongemakkelijke en soms gevaarlijke omstandigheden tijdens het lopen van de Camino ondervindt Lotte veel steun van de charmante Fransman Nicolas, totdat ze erachter denkt te komen dat Nicolas met een dubbele agenda de Camino loopt.
In De Camino vind je geen pageturner, maar een indrukwekkend verhaal over vragen uit het verleden, van een schrijfster die met elk boek beter wordt.
De hoofdstukken met Lotte als ik-figuur worden bij tijd en wijle afgewisseld met cursief gedrukte fragmenten uit een lange brief. Daarin wordt een vooralsnog ondoorgrondelijk beeld gegeven van niet zelden heftige gebeurtenissen in Bosnië-Herzegovina en andere delen van het voormalige Joegoslavië.
“De Camino” is geen thriller in de klassieke zin des woords, en ook niet gewoon een literaire roman met spannende elementen. Het boek heeft een extra inhoudelijke dimensie die indeling in een van de traditionele categorieën welhaast onmogelijk maakt. Anya Niewierra bewijst zich opnieuw als een magistraal verhalenvertelSTER. Niet alleen het verhaal op zich is verbazingwekkend goed maar haar research is van een ongekende kwaliteit. Eerst ga je mee op reis en het neem je een duik in een woelig verleden. Hierdoor is er sprake van een gedegen spanningsopbouw en in combinatie met bijzondere sfeerschetsen maken dat dit boek niet weg te leggen is. Je loopt met Lotte mee in de voetsporen van Emil door de schilderachtige omgeving, voelt de spanning toenemen en krijgt tijdens het lezen de neiging over je schouder te kijken. Lotte voelt zich bekeken en dat gevoel wrijft af, er hangt een onheilspellende sfeer die je niet kunt plaatsen. En dat blijft. Dit komt niet door bloedvergieten en lugubere taferelen, nee dit is pure psychologische spanning die onder je huid kruipt.
In haar nieuwste boek neemt Anya Niewierra ons mee tijdens de Franse Camino, een deel van de beroemde pelgrimsroute naar Santiago de Compostelle.
Het wandelpad loopt dwars door het desolate en mistige Franse Massif Central. Al in de 18de eeuw zou een onbekend beest daar in de donkere dennenbossen menige vrouw hebben verscheurd. Kortom, een beter decor voor een thriller is er niet. Lotte loopt hier nu ook, want haar man Emil heeft hier, in de buurt van het Zuid-Franse Conques , een jaar eerder onverwachts op tamelijk bijzondere wijze zelfmoord gepleegd. Lotte worstelt met de dood van haar man en besluit exact dezelfde route te lopen als hij deed, in de hoop dat ze erachter komt wie haar man werkelijk was en wat haar man tot zelfmoord dreef. Lotte komt erachter dat Emil, ondanks de ruim twintig jaar in Nederland, zijn verleden als Bosnisch-Kroatische nog steeds met zich mee droeg. Onderweg ontdekt Lotte meer over zijn leven én zijn geheim. Die voeden niet alleen haar verbazing en ontstemming, maar ook haar schuldgevoel.
In de ongemakkelijke en soms gevaarlijke omstandigheden tijdens het lopen van de Camino ondervindt Lotte veel steun van de charmante Fransman Nicolas, totdat ze erachter denkt te komen dat Nicolas met een dubbele agenda de Camino loopt.
In De Camino vind je geen pageturner, maar een indrukwekkend verhaal over vragen uit het verleden, van een schrijfster die met elk boek beter wordt.
De hoofdstukken met Lotte als ik-figuur worden bij tijd en wijle afgewisseld met cursief gedrukte fragmenten uit een lange brief. Daarin wordt een vooralsnog ondoorgrondelijk beeld gegeven van niet zelden heftige gebeurtenissen in Bosnië-Herzegovina en andere delen van het voormalige Joegoslavië.
“De Camino” is geen thriller in de klassieke zin des woords, en ook niet gewoon een literaire roman met spannende elementen. Het boek heeft een extra inhoudelijke dimensie die indeling in een van de traditionele categorieën welhaast onmogelijk maakt. Anya Niewierra bewijst zich opnieuw als een magistraal verhalenvertelSTER. Niet alleen het verhaal op zich is verbazingwekkend goed maar haar research is van een ongekende kwaliteit. Eerst ga je mee op reis en het neem je een duik in een woelig verleden. Hierdoor is er sprake van een gedegen spanningsopbouw en in combinatie met bijzondere sfeerschetsen maken dat dit boek niet weg te leggen is. Je loopt met Lotte mee in de voetsporen van Emil door de schilderachtige omgeving, voelt de spanning toenemen en krijgt tijdens het lezen de neiging over je schouder te kijken. Lotte voelt zich bekeken en dat gevoel wrijft af, er hangt een onheilspellende sfeer die je niet kunt plaatsen. En dat blijft. Dit komt niet door bloedvergieten en lugubere taferelen, nee dit is pure psychologische spanning die onder je huid kruipt.
2
Reageer op deze recensie
