Een diesel in de vrieskou

Vier nichten, allen geboren zijn in de zomer van het 1976, één dorp: Mollendaal. Vier verschillende persoonlijkheden, maar één iets wat de nichten verbindt. Een groot deel van hun jeugd speelt zich af op de boerderij van hun grootouders, gelegen aan het Mollendaalbos dat naast het dorpje Mollendaal ligt.

De nichtjes speelden altijd binnen, want in het bos rond het huis mochten ze niet komen. Daar woonde volgens opa de Mollenkoning, een figuur die je niet ziet, maar toch altijd aanwezig is.

Wanneer de vier na het overlijden van opa toevallig op opa’s werkkamer terechtkomen, een plaats waar ze nooit mogen komen, ziet Griet iets waarvan ze zodanig van onder de indruk raakt waardoor ze nooit meer als tevoren zal zijn. Ze is stiller en agressiever geworden en neemt hetgeen ze op opa zijn werkkamer zag als groot geheim mee door haar leven.

Vanaf dat moment voor snel in het boek is de lezer continu op zoek naar dat wat Griet heeft gezien. De spanning in het boek stijgt, maar voor mij blijft een sterk plot uit. De karakters van de vier nichten worden uitvoerig beschreven, maar écht het gevoel alsof je de meiden kent krijg je niet.

Het verhaal is opgedeeld in 9 delen, die weer onderverdeeld zijn in subhoofdstukken waarboven een naam en jaartal staat. Het mollenfeest begint in 2018 met een gebeurtenis die vraagtekens oproept. Het plot komt pas in deel 9, waarbij de schrijver met een ‘rotsnelheid’ er doorheen blaast. Ik omschrijf het boek als een diesel in de vrieskou. Komt enorm langzaam op gang, maar eenmaal op gang (bijna op de eindbestemming) dendert het verhaal maar door.