Alsof je dit boek niet alleen leest

In “Nooit meer alleen” ziet Emma in de krant een overlijdensbericht van haar basisschoolvriendin Sara. Als Emma thuiskomt en daar telkens gekke dingen blijft vinden, gaan de alarmbellen bij Emma rinkelen. Wat is de waarheid achter Sara's dood?

“Nooit meer alleen” is geschreven vanuit het perspectief van Emma. De hoofdstukken wisselen af tussen heden en verleden. In de hoofdstukken die zich afspelen in het heden leer je Emma kennen en volg je haar tijdens de zoektocht naar wat er met Sara gebeurd is en wie er achter de mysterieuze gebeurtenissen zit. Door de hoofdstukken in het verleden kom je stukje bij stukje te weten wat er zich 25 jaar geleden afgespeeld heeft. Hierdoor ga je Emma in het heden beter begrijpen en maak je ook kennis met personages die in het verleden een belangrijke rol speelden in haar leven, zoals de vriendengroep waar Sara ook toe behoorde en de pestkoppen die Emma en hun vrienden het leven zuur maakten.

Angelique Haak was voor mij een onbekende schrijfster. Ze hanteert korte hoofdstukken waardoor het boek vlot leest en je telkens verder wil blijven lezen. De afwisseling tussen heden en verleden zorgen ervoor dat je nieuwsgierig blijft. Het einde zorgt ervoor dat je het boek dichtklapt en het nog even door blijft spoken in je hoofd, op een positieve manier. Wat er in het verleden is gebeurd, is wel te raden naarmate het boek vordert, maar hoe het precies in elkaar zat kom je pas echt op het einde achter. Het mysterie naar wie er achter de vreemde dingen in het heden zat was ook een verrassing.