Puur, eerlijk, aangrijpend, maar makkelijk en laagdrempelig te lezen

Vandaag is het Wereld Prematuren Dag. De dag waar extra aandacht wordt gevraagd voor de problemen rond een vroeggeboorte en de wereld van de Neonatologie.

Daarom wil ik vandaag het boek van @josjeswinkels in de schijnwerpers zetten. Allereerst wil ik haar bedanken voor dit recensie-exemplaar. Ik hoop met mijn achtergrond als IC-neonatologie verpleegkundige een mooie doelgroep te bereiken om hen aan te zetten dit prachtige boek te gaan lezen!

“Niet alle kleine meisjes worden groot is een roman, gebaseerd op ware gebeurtenissen. Het verhaal gaat over veerkracht en verdriet, over hoop en doorzettingsvermogen, maar vooral over het leven.”

Zodra ik begon met lezen werd ik direct in het verhaal gezogen. Doordat er zoveel herkenning is voor mij als verpleegkundige, was het alsof ik bepaalde facetten van het verhaal voor mijn ogen zag afspelen. Josje weet op een fijne manier de gevoelens en gedachten, van een gezin met een premature geboorte en daaropvolgend een chronisch ziek meisje, op papier te zetten. Het voelt niet zwaar, terwijl het toch aangrijpend en indrukwekkend is en binnenkomt bij de lezer. Nieuw was voor mij het gedeelte na thuiskomst en de tijd na opname. Waardevol om hier een beeld van te krijgen. De zorgen stoppen niet na een opname, dan begint het pas echt…

Ook de andere kant wordt belicht. Het verhaal geeft een kijkje in het volledige gezin en voornamelijk wat het met Rosalie doet. Het is rauw, puur, eerlijk, diepgaand en realistisch. Emoties worden levensecht naar voren gebracht.

“Haar manier van ‘in het moment kunnen leven zonder oordeel’ zie ik nu als mijn grote voorbeeld.”

Dit boek geeft op een prachtige en laagdrempelige wijze een kijkje in een wereld waar bijna niemand weet van heeft, tenzij je het zelf meemaakt. Ook ik hoop dat er meer begrip komt voor deze kant van het leven, doordat meer mensen het gaan lezen.