Geluk, hoop en liefde

Het verhaal sluit direct aan op waar het vorige deel eindigt. Na de beruchte kerstavond, waar Tanja een schokkende onthulling deed, is de band tussen de drie zussen volledig uit elkaar getrokken en hangt aan een zijden draadje. Joan is ontroostbaar. Hanna is solidair met haar en negeert Tanja’s berichten en oproepen.

Als lezer werd ik meteen meegenomen in alle emoties, frustraties en voornamelijk machteloosheid van de zussen. Helaas voerde voor mij de negatieve emoties enorm de boventoon en was het alsof ik bijna het hele verhaal alleen geconfronteerd werd met heibel. Af en toe komen er zeker wel leuke momentjes voorbij, maar deze zijn voor mijn gevoel schaars. Ik leefde mee met Tanja en Hanna, maar met Joan voelde ik geen verbinding.
Ondanks dat dit een feelgood is, laat het verhaal me helaas niet met een blij gevoel achter.

Daarnaast heb ik ook bij dit deel het gevoel dat het verhaal nog niet klaar is. Ook dit deel eindigt met veel open eindjes en ik blijf als lezer met veel vraagtekens zitten. Het kan dan ook niet anders dat er nog een vervolg gaat verschijnen…

De schrijfstijl van Marion van de Coolwijk is wel heel prettig. Ze schrijft vlot. Het leest daardoor zeer gemakkelijk. Je leest dit verhaal dan ook in een middagje uit.