Lezersrecensie
Raar of bijzonder?
Ik las nog niet eerder een boek van Liesbeth Talboom. Maar dit boek was een heel prettige kennismaking. De thema's - groepsvorming aan het begin van het schooljaar en pesten - zijn uitermate geschikt voor de basisschool. Zoals in andere recensies te lezen is, komen er ook koala's in het boek voor. Een prima voorleesboek voor groep 5/6. Genoeg om over na te praten in de boekenkring. Ook een boek dat leerlingen vast in een ruk uitlezen in de bovenbouw.
Op de verstilde coverillustratie valt een oranje vlek achter een boomstam op. Het wordt niet gelijk duidelijk waar dit op slaat of wat het voorstelt. Een goede reden om nieuwsgierig aan het boek te beginnen!
Aan de binnenkant van de boekomslag, zowel voor- als achter, zien we vijf portretten van vrouwen. Ze zien er allemaal anders uit, maar hebben onmiskenbaar allemaal een enorme bos haar.
Zodra we Jackie leren kennen, snappen we dat die enorme bos haar een rol gaat spelen in het verhaal. Want de openingsscène is niet mals: Eén keer per week wordt de enorme bos rood haar van Jackie gewassen, geconditioneerd en uitgekamd. Dit loopt regelrecht uit op een ramp waarbij Jackie de hele buurt bij elkaar krijst. Mama doet halverwege het gekrijs zelfs oordopjes in.
Mama heeft net een nieuwe baan bij een gerenommeerd advocatenkantoor. Ze heeft een gewone stem en een 'advocatenstem'. Voor de nieuwe baan zijn Mama en Jackie in het huis van oma getrokken. Oma is op het moment niet thuis, die werkt als wetenschapper met koala's in Australië. Het schooljaar staat op het punt van beginnen.
Al vanaf het begin is het duidelijk dat Jackie met haar bos haar niet geaccepteerd wordt. Het onwillige haar zorgt voor een hoop ellende bij Jackie. Het gekrijs levert een proces-verbaal op van de buurman die politieagent is. Op de eerste schooldag moet Jackie zich verdedigen voor haar 'agressieve gedrag', wordt haar fiets weggezet en draait haar haar door toedoen van een leerling vast in het fietswiel. En dat is nog maar het begin van het pestgedrag. Odette, de dochter van de buurman-politieagent, maakt continu hatelijke opmerkingen waar Jackie niet tegen in durft te gaan. Uiteindelijk kan Jackie er niet meer tegen en rukt met gym aan het touw waar Odette net inzit. Ze valt en breekt haar pols. Nu zijn de rapen pas echt gaar.
Mama benadert het zakelijk en bedenkt een strategie om de dreiging van een proces tot een goed einde te brengen. Maar Jackie wordt alleen maar steeds ongelukkiger.
Dan belt oma uit Australië. Ze kent haar buren en vermoedt al dat dat problemen gaat opleveren. Ze vraagt rechtstreeks of Odette bij Jackie in de klas zit. Jackie barst in huilen uit en vertelt haar oma alles. Oma heeft ook zo'n enorme bos haar en heeft wat goede tips voor Jackie. De lieve woorden en het begrip van oma geven Jackie weer moed.
Op school vinden ze Jackie 'raar', maar Jackie probeert zichzelf te blijven. Ze is lief en doet haar best in de klas. Ze haalt de ene tien na de andere. Dat levert nog meer aanmerkingen op. Dit bevestigt nog maar eens dat alles wat afwijkt van 'normaal' of 'gemiddeld' tot pestgedrag kan leiden. De juf moedigt Jackie aan om zich te uiten, maar Jackie kan er nog steeds niet over praten. Als de situatie ernstig uit de hand loopt, dringt het eindelijk tot Mama en andere volwassenen door wat er werkelijk aan de hand is en komt er een einde aan het pesten in de klas. Dan erkennen de betrokken leerlingen en de juf ook dat er van Jackie wat te leren valt. Vooral als het om helpen van anderen gaat. Eén leerling zegt het zo: 'Ik vond het fijn om die meneer te helpen. Het gaf me een raar gevoel, maar cool raar. Precies zoals jij, Jackie. Ik denk dat ik het begrijp.'
Liesbeth Talboom heeft op een luchtige manier een dramatisch verhaal over pesten geschreven. Ze bouwt de spanning heel goed op en als de crisis op het toppunt is, weet ze alle lijntjes geloofwaardig bij elkaar te brengen.
Waar ik na het lezen van het boek wel mee bleef zitten is dat het helpen van anderen raar gevonden wordt. Dit zou de norm moeten zijn en niet iets bijzonders. Dat er een 'afwijkende' leerling nodig is om dit aan de klas te leren, levert wel een prachtig en uniek verhaal op, maar ik hoop toch van harte dat daar doorheen gekeken wordt.
Op de verstilde coverillustratie valt een oranje vlek achter een boomstam op. Het wordt niet gelijk duidelijk waar dit op slaat of wat het voorstelt. Een goede reden om nieuwsgierig aan het boek te beginnen!
Aan de binnenkant van de boekomslag, zowel voor- als achter, zien we vijf portretten van vrouwen. Ze zien er allemaal anders uit, maar hebben onmiskenbaar allemaal een enorme bos haar.
Zodra we Jackie leren kennen, snappen we dat die enorme bos haar een rol gaat spelen in het verhaal. Want de openingsscène is niet mals: Eén keer per week wordt de enorme bos rood haar van Jackie gewassen, geconditioneerd en uitgekamd. Dit loopt regelrecht uit op een ramp waarbij Jackie de hele buurt bij elkaar krijst. Mama doet halverwege het gekrijs zelfs oordopjes in.
Mama heeft net een nieuwe baan bij een gerenommeerd advocatenkantoor. Ze heeft een gewone stem en een 'advocatenstem'. Voor de nieuwe baan zijn Mama en Jackie in het huis van oma getrokken. Oma is op het moment niet thuis, die werkt als wetenschapper met koala's in Australië. Het schooljaar staat op het punt van beginnen.
Al vanaf het begin is het duidelijk dat Jackie met haar bos haar niet geaccepteerd wordt. Het onwillige haar zorgt voor een hoop ellende bij Jackie. Het gekrijs levert een proces-verbaal op van de buurman die politieagent is. Op de eerste schooldag moet Jackie zich verdedigen voor haar 'agressieve gedrag', wordt haar fiets weggezet en draait haar haar door toedoen van een leerling vast in het fietswiel. En dat is nog maar het begin van het pestgedrag. Odette, de dochter van de buurman-politieagent, maakt continu hatelijke opmerkingen waar Jackie niet tegen in durft te gaan. Uiteindelijk kan Jackie er niet meer tegen en rukt met gym aan het touw waar Odette net inzit. Ze valt en breekt haar pols. Nu zijn de rapen pas echt gaar.
Mama benadert het zakelijk en bedenkt een strategie om de dreiging van een proces tot een goed einde te brengen. Maar Jackie wordt alleen maar steeds ongelukkiger.
Dan belt oma uit Australië. Ze kent haar buren en vermoedt al dat dat problemen gaat opleveren. Ze vraagt rechtstreeks of Odette bij Jackie in de klas zit. Jackie barst in huilen uit en vertelt haar oma alles. Oma heeft ook zo'n enorme bos haar en heeft wat goede tips voor Jackie. De lieve woorden en het begrip van oma geven Jackie weer moed.
Op school vinden ze Jackie 'raar', maar Jackie probeert zichzelf te blijven. Ze is lief en doet haar best in de klas. Ze haalt de ene tien na de andere. Dat levert nog meer aanmerkingen op. Dit bevestigt nog maar eens dat alles wat afwijkt van 'normaal' of 'gemiddeld' tot pestgedrag kan leiden. De juf moedigt Jackie aan om zich te uiten, maar Jackie kan er nog steeds niet over praten. Als de situatie ernstig uit de hand loopt, dringt het eindelijk tot Mama en andere volwassenen door wat er werkelijk aan de hand is en komt er een einde aan het pesten in de klas. Dan erkennen de betrokken leerlingen en de juf ook dat er van Jackie wat te leren valt. Vooral als het om helpen van anderen gaat. Eén leerling zegt het zo: 'Ik vond het fijn om die meneer te helpen. Het gaf me een raar gevoel, maar cool raar. Precies zoals jij, Jackie. Ik denk dat ik het begrijp.'
Liesbeth Talboom heeft op een luchtige manier een dramatisch verhaal over pesten geschreven. Ze bouwt de spanning heel goed op en als de crisis op het toppunt is, weet ze alle lijntjes geloofwaardig bij elkaar te brengen.
Waar ik na het lezen van het boek wel mee bleef zitten is dat het helpen van anderen raar gevonden wordt. Dit zou de norm moeten zijn en niet iets bijzonders. Dat er een 'afwijkende' leerling nodig is om dit aan de klas te leren, levert wel een prachtig en uniek verhaal op, maar ik hoop toch van harte dat daar doorheen gekeken wordt.
1
Reageer op deze recensie