Vanessa Frank heeft mijn hart gestolen

Met Femicide laat Pascal Engman zien dat een auteur altijd een tweede kans verdient. Het eerste deel in deze serie over rechercheur Vanessa Frank was nog niet overtuigend. Dit tweede deel is dat zeker wel. De auteur besteedt meer aandacht aan de uitwerking van de personages, waardoor de lezer Vanessa na het lezen van Femicide echt in het hart gesloten heeft.

De auteur heeft een achtergrond als journalist en dat komt in dit boek goed van pas, dat voor een deel gaat over het werken op de redactie van een krant. Het gekozen thema, geweld tegen vrouwen en haatdragende onlineculturen is heel actueel. Het is verontrustend dat dit fictieve verhaal zo dichtbij de werkelijkheid ligt.

Femicide draait om een reeks moorden op jonge vrouwen in Stockholm, die op het eerste gezicht geen duidelijk verband met elkaar lijken te hebben. Rechercheur Vanessa Frank en haar team ontdekken in hun zoektocht naar de dader een online wereld waarin vrouwenhaat, radicalisering en geweld tegen vrouwen worden genormaliseerd.

Vanessa Frank was in Vuurland vooral aan het herstellen van haar relatiebreuk en de schorsing van haar werk. In dit deel leert de lezer een andere kant van haar kennen, waardoor ze menselijker en sympathieker wordt. Ook de andere personages zijn goed beschreven. Vooral het inkijkje in de denkwereld van jonge mannen die radicaliseren in online gemeenschappen is beklemmend. De auteur kiest ervoor om ze niet simpel als monsters neer te zetten, maar laat hun frustratie en isolement zien. Het maakt het verhaal spannender en complexer.

De hoofdstukken in Femicide zijn kort en het tempo ligt hoog. Eenmaal opgepakt, is het lastig om het boek weg te leggen. Het is te makkelijk om dit boek af te doen als een actiethriller. De spanning die broeit onder de oppervlakte heeft te veel elementen van een psychologische thriller. Femicide is meer dan een misdaadverhaal en doet verlangen naar het volgende deel met Vanessa Frank.