Ik heb me vermaakt

n het begin had ik erg moeite met het verhaal. Het is vrij donker en neerslachtig. Ophelia heeft dan ook veel meegemaakt op jonge leeftijd dus haar neerslachtig is terecht. Wanneer zij word toegelaten op de Sorrowsong Universiteit is dat haar op een toekomst én het achterhalen wie er verantwoordelijk is voor de dood van haar ouders. Alex is de zoon van de CEO van wie de helikopter is waar Ophelia haar ouders in zijn overleden. Ze haat hem, maar is ook aangetrokken tot hem. Alex zelf struggled ook met zijn leven en moet veel ballen hooghouden.

Na ongeveer 3/4 van het boek werd het naar mijn mening iets beter. Ik voelde hoop, liefde en acceptatie. Ik had enigzins ook moeite met de grote tijdsprongen in het boek. Die werden niet altijd duidelijk aangegeven en je kwam er pas na een aantal zinnen achter. De schrijfstijl vond ik wel prettig, voelde vlot en duidelijk. Dit is boek 1 in een duologie en ga ik zeker het volgende deel lezen!