Realistisch en fascinerende roman

Ze hebben alleen elkaar nog. Sarah en haar opa Henri. Samen wonen ze in een flatje waar materiële rijkdom totaal aan hen voorbij is gegaan. Hun momenten van geluk beleven ze het meest intens op de bijzondere stadsmanege van Cowboy John, een aparte verschijning. Sarah is op haar best en het meest gelukkig wanneer ze met haar paard Boo is, iedere vrije minuut brengt ze dan ook daar door. Het is niet onopgemerkt gebleven dat Sarah een zeer getalenteerd amazone is. Wat hem zelf vroeger niet is gelukt hoopt Henri nu met zijn kleindochter Sarah wel voor elkaar te krijgen. Sarah is een natuurtalent op het paard, net als hij dat vroeger was. Maar Henri’s droom viel in duigen en hij is vastbesloten zijn droom, nu geprojecteerd op Sarah, alsnog uit te laten komen. Maar de omstandigheden in de Londense achterbuurt zijn niet optimaal. Het zal op doorzettingsvermogen en karakter aankomen of het grootvader en kleindochter zal lukken om met paard Boo te bereiken wat ze voor ogen hebben.

Maar Sarah is pas veertien, een meisje nog, en dat botst soms met de harde leerschool van haar grootvader. Maar alles dat hij doet komt uit een goed hart, hij wil gewoon dat zij de kansen krijgt én aanpakt die hij door zijn vingers heeft laten glippen. Dit is zijn kans om toch een positieve draai aan zijn leven te geven. Het doel is een plek bij dé rijschool van Frankrijk, Le Cadre Noir, het elitekorps te paard dat al bestaat sinds de periode van Napoléon. Niet eerder lukte het een vrouw om daar een plek te veroveren. Ze zijn goed op weg, het talent is er maar dan ineens verandert alles. Op dat moment leert Sarah Natasha Macauly kennen. Een advocate die gespecialiseerd is in jeugdrecht en privé nogal wat meemaakt op het moment dat ze op Sarah’s pad komt. Natasha is heel gevoelig voor haar cliënten en heeft behoorlijk moeite haar emoties buiten haar werk te houden. Met de zaak rondom Sarah is dat niet anders. Natasha is vastbesloten om Sarah te helpen en haar het leven te bieden dat opa Henri voor ogen had. Intussen worstelt ze zelf ook nog met haar eigen vraagstukken en twijfels.

Jojo Moyes, een verdere introductie is voor de kenners niet nodig. Deze auteur schrijft stuk voor stuk bestsellers, boeken die je vastpakken en vervolgens een onvergetelijke indruk achterlaten. Zelfs op het witte doek komen haar verhalen tot leven. Iedere keer wanneer er een nieuw boek van haar hand verschijnt is de verwachting dan ook hoog. Met haar vorige romans heeft ze dusdanig haar naam gevestigd en een reputatie opgebouwd die telkens doet verwachten dat ze zichzelf overtreft, een moeilijke opgave natuurlijk. In dit boek is er wederom sprake van een indrukwekkend verhaal dat zowel een traan als een lach zal oproepen tijdens het lezen. Sarah en Henri zijn personages die meteen sympathie bij je oproepen. Sarah vanwege haar kinderlijke onschuld maar oeverloze passie voor de paardensport, ingegoten door haar opa. Henri daarentegen wil zijn droom alsnog verwezenlijken en daar heeft hij Sarah voor nodig. In het begin van het verhaal kom je te weten waarom zijn ambities nooit zijn uitgekomen en dat stuk is best indrukwekkend en ook wel sneu. Niets menselijks is hem vreemd maar de prijs was enorm.

‘Dans met mij’ is zowel een levensverhaal als een liefdesverhaal. Voor mens en dier in dit geval. Het is op de herkenbare wijze van Moyes geschreven en het leest heerlijk. Toch moet gezegd worden dat het overgrote gedeelte over paarden en de paardensport gaat. Het stuk over Le Cadre Noir is erg interessant, ook voor de niet-liefhebbers. Daarmee maak je een verhaal realistisch en fascinerend. Toch kent dat ook een keerzijde, want als je daar niets mee hebt of geen idee hebt wat er wordt bedoeld dan mis je wellicht cruciale (paardensport)zaken. En dat was nu dus het geval. Ondanks dat het verhaal echt prachtig en innemend is pakte het paardengedeelte me niet. Gewoon omdat het geen herkenning had. Het gedeelte rondom de hoofdpersonages deed dat gelukkig wel en vooral ook Natasha maakte veel indruk. Zij heeft een groot hart en is daardoor erg kwetsbaar. Door haar beroep maakt ze kennis met de meest schrijnende zaken maar ook zit ze niet altijd goed met haar beoordelingsvermogen omdat haar gevoel in de weg staat. Maar Moyes weet dit alles dusdanig te vertellen dat het op geen moment overdreven of ongeloofwaardig aandoet. ‘Dans met mij’ is een dikke pil maar je hebt het zo uit, net zoals al haar andere boeken. Even het aspect rondom de paardensport wegdenken dan heb je een échte Moyes te pakken. Een oordeel vellen over het paardenstuk kan ik niet omdat het me én niet aansprak én niet bekend voorkwam. Dit thema moet je gewoon liggen en dat was hier niet het geval. Wat uiteraard niet wil zeggen dat het geen prachtig boek is en de liefhebbers van Moyes kunnen hun hart wederom ophalen aan een heerlijk verhaal.

Puur kijkend naar de schrijfstijl (heerlijk!), de personages (innemend en hartverwarmend) en de sfeer (authentiek en beeldend) is dit weer een geweldige roman van de hand van een van de grootste romanschrijvers van deze tijd!
Beoordelend op de verhaallijnen en het thema kom ik op drie sterren uit, maar op leesplezier toch echt op vier dikke sterren.