Onvergetelijk

Genadeloos en rauw. ALS is een nietsontziende ziekte die nog niet te genezen is. Met dit doodvonnis op haar schouders probeert Kate er nog wat van te maken. Via een oproep in de krant komen ze in contact met Rebecca. In eerste instantie spreken ze af om elkaar te helpen tijdens de zomermaanden. Want ze heeft hulp nodig, Kate kan niets meer zelf. Of het nu gaat over haar make-up opbrengen of praten, ze heeft overal hulp bij nodig. Ondanks dat ze ziek is stelt Kate behoorlijk wat eisen aan zichzelf en aan haar omgeving. Ze is ijdel, houdt van uiterlijk vertoon, luxe en mooie spullen. Haar ziekte heeft daarin niets veranderd. Haar man Evan is haar rots in de branding, alles delen de twee. Maar als daar verandering komt zijn de twee vrouwen ineens alleen en op elkaar aangewezen. Noodgedwongen neemt hun band een wending die nog persoonlijker wordt. Behalve hulpbehoevend is er ook sprake van de nodige geestelijke uitdagingen. Grensverleggend en open minded gaan Kate en Rebecca de strijd aan. Niet tegen elkaar, maar met elkaar! De strijd waarin de tegenstander onverslaanbaar is.

Meteen al weet je waar je het als lezer mee moet doen in dit boek. Zonder dat het ziek zijn prominent wordt uitgesproken is het wel continue aanwezig. Kate kan echt niets meer zelf en is aangewezen op hulp. In dit geval van ‘Bec’. Een jonge vrouw die zelf ook zo haar uitdagingen heeft maar zich toegewijd inzet voor de hulpbehoevende Kate. Er is sprake van bewondering voor het doorzettingsvermogen van deze zieke vrouw. Bec had in het begin nog niet door wat de gevolgen van deze vreselijke ziekte zouden zijn, maar al snel ziet ze de ernst van de situatie in. Toch gaat ze de uitdaging aan, zonder relevante ervaring. Er is geen plaats of tijd voor verlegenheid, gene of wat dan ook. De harde werkelijkheid is dat Kate niets meer kan, Bec wordt haar letterlijke rechterhand, en de linker ook. Wat in eerste instantie ongemakkelijk blijkt wordt al snel een reden voor een lachbui of een grap. De dames kunnen het uiteindelijk zelfs heel goed met elkaar vinden.
Bec leert op haar beurt ontzettend veel van Kate, de meest onverwachte dingen komen aan bod. Het lijkt haast een moeder-dochter relatie. Vooral wanneer er in de privésituatie van Kate nog een grote verandering plaatsvindt, blijkt maar eens hoe waardevol ze voor elkaar zijn. Dit laat ook maar weer eens zien hoe snel er verandering kan komen in een situatie die je eerst zo vanzelfsprekend vond. Ook in Bec haar situatie, met Liam, moet het een en ander veranderen. Haar levensstijl kan ook niet gehandhaafd blijven, dat weet ze maar al te goed. Intussen tikt de tijd gestaag door en gaat de gezondheid van Kate er alleen maar op achteruit. Het onvermijdelijke moment komt steeds dichterbij.

Een prachtig, ontroerend boek. Hard en meedogenloos zelfs. ALS is een vernietigende ziekte en dit verhaal laat op een heel integere maar duidelijke manier zien dat winnen, nu nog steeds, geen optie is. Het is schikken in je lot, afschuwelijk. Tussen de vrouwen is in het begin wat afstand maar al vrij snel is er sprake van wederzijds respect. Dat mondt uit in een hartverwarmende vriendschap, maar geen standaard vriendschap. Kate lijkt met tijden de leraar te zijn, Bec haar leerling. Hoe dan ook werkt het voor de twee vrouwen. Alles delen ze met elkaar, samen zijn ze één. Ze vullen elkaar lichamelijk aan, want Kate kan tenslotte niets, Bec alles. Maar zij heeft op haar beurt de geestelijke stabiliteit van Kate weer nodig. De auteur heeft dit op een prachtige, allesomvattende manier weten neer te zetten. Er is sprake van respect, integriteit en vertrouwen. Op momenten zaten de tranen hoog, hoe oneerlijk kan het leven zijn! Dit boek verteld hoe hard het vonnis ALS is, maar ook hoe sterk en veerkrachtig mensen kunnen zijn.

Een waanzinnig mooi en bovenal menselijk relaas. Onvergetelijk. ‘Jij bent mij'; Kate is Bec, Bec is Kate.