Extatisch

‘Ik ben nu eenmaal zo, er steekt een duivel in me. Hij geeft me bevelen en ik doe wat hij zegt. Telkens als het me om de een of andere reden te benauwd wordt, roept hij: “Dans!” en dan dans ik. En dan is het dadelijk weer in orde.’

Dit citaat geeft aardig weer wat voor man Zorba is: een oermens die het leven met passie en super intens leeft. Elk dorp en elke stad in Griekenland heeft daarom wel een cafe of restaurant dat naar hem vernoemd is.

Die Zorba is overigens niet wereldberoemd geworden door het boek uit 1948 van Griekenland's grootste 20ste-eeuwse schrijver Nikos Kazantzakis, maar door de gelijknamige film uit 1964. De beroemde scène waarin Anthony Quinn de Sirtaki danst, is gefilmd op het strand van het dorpje Stavros op het Akrotiri-schiereiland aan de noordkust van Kreta.

Ik heb de film nooit gezien.Wel het beroemde bovengenoemde, aanstekelijke fragment op YouTube. Dat bracht me ertoe het boek, dat ik tegenkwam bij de kringloop, te gaan lezen. Dat bleek achteraf gezien een moeizame klus. In tegenstelling tot het filmverhaal is het boek niet overal even duidelijk en laat veel te raden over. Bovendien boeit Zorbas’ enthousiaste en optimistische levenshouding op den duur niet meer en wordt een beetje vermoeiend.

Als fervente Griekenland-ganger sprak de typische sfeer van Kreta me wel heel erg aan en deed me verlangen naar een vakantie aldaar. Maar al met al was het toch te weinig om dit een heel goed boek te vinden.