het noodweer heeft me niet van mijn sokken geblazen, maar heft wel zijn sporen nagelaten

de auteur neemt ons van het eerste hoofdstuk onmiddelijk mee in het figuurlijke noodweer van het hoofdpersonage. En gaandeweg kom je meer en meer details te weten.
De schrijfstijf is eerder beeldend te noemen en laat soms weining aan de verbeelding van de lezer over.
Hoewel het een aangrijpend thema is dat mooi beschreven en uitgewerkt is, grijpt het je niet helemaal tot de keel en maak je het als lezer eerder vanop een afstand mee.
wat zeker gezegd moet worden is dat het boek zijn sporen achterlaat.
Het verhaal bouwt zich op als een storm, je voelt de spanning aankomen om dan uiteindelijk totaal te ontploffen.
het noodweer heeft me niet van mijn sokken geblazen, maar heft wel zijn sporen nagelaten