Radeloos verdriet

Wat in eerste instantie iets met me doet is de cover van dit boek. Dit ene beeld straalt zoveel emoties tegelijk uit en roept tegelijk zoveel vragen op. De gebarsten letters van de titel maken het compleet. De toon is gezet.

''een ijskoude rilling macheert als een kolonie mieren over mijn grug'

In ' Wat ik niet deed', is het psychologische element zeer sterk aanwezig in heel de verhaallijn.
De personages hebben duidelijk een rugzak vol bagage met zich mee te dragen.
Hiermee wijkt Bollé af van het echte tenenkrommende thrillergenre.

Het is duidelijk dat er veel opzoekwerk werd verricht om de juiste sfeer en tijdsgeest weer te geven.
Ook de ruwe emoties werden heel mooi uitgewerkt.

'Paniek wordt al een ijskoude, onbehaaglijke deken over me heen gegooid.'

Het eerste deel van het verhaal is een trage, stapsgewijze opbouw naar een onverwachte climax.
Voor mij had dit eerste stuk net iets meer gelaagdheid mogen hebben.
Iets meer subtiliteit.
Een voorbeeldje: het dweilen van de cottage. Dit leek zo ineens uit het niets te komen.

Het is een genre met veel potentieel en dat heeft Bollé zeker in zich. Ik kijk al uit naar zijn volgende boek in dit genre, waarin hij ongetwijfelt die extra subtiliteit in zal verwerken.

Bollé is een meester in het in elkaar weven van verhaallijnen. Pas op het einde vallen alle stukjes samen.
Hij slaagt er als geen ander in om je tot de laatste pagina te verrassen.

'Wat ik niet deed' krijgt van mij 3,5 onvoorspelbare sterren.

Bollé heeft een schrijnend en psychologische verhaal neergeschreven.
Eerder dan op het puntje van mijn stoel gezeten te hebben van de spanning, heb ik af een toe een traantje weg moeten pinken.