Hoe voelt het als je niemand kunt vertrouwen?

Ijskoud start met Eva die wakker wordt op een afgesloten zolderkamer in een vreemd bed. Vanuit haar lees je dat ze onder de littekens zit en totaal geen idee heeft van de dagen voordat ze wakker werd. Een vrouw die ze mama noemt verklaart dat ze een trauma heeft, maar gelijk heb je je bedenkingen bij deze vrouw.

Je wilt dus ook gelijk verder lezen én de fijne schrijfstijl helpt je daarbij. Ijskoud pakt je en dat heeft ook te maken met dat je het leest vanuit Eva. Je weet niet hoe oud ze is, maar ze lijkt een jonger meisje te zijn. Juist omdat ze zo hulpeloos aanvoelt, wil je gewoon weten wat er met haar gebeurd is en of de vrouw die ze mama noemt, haar niets aandoet.

Doordat je vanuit Eva leest, neem je ook haar wantrouwen over in. Aan haar ouders twijfel je het meest en dat je dezelfde twijfels hebt als het hoofdpersonage is erg knap beschreven.

De emoties voel je en hoe iemand kan leiden onder een trauma is duidelijk. Eva wil niet eten, ze wantrouwt mensen en heeft nachtmerries.

Ijskoud is zo'n verhaal dat je zelf gelezen moet hebben om te ervaren hoe het voelt als je niemand kunt vertrouwen én je geheugen je in de steek laat.

4⭐