Tegendraads

Het is lastig om in zo een reeks prijzende recensies een kritisch geluid te laten horen. Toch zal ik dat doen, op drie aspecten. Ten eerste het verhaal dat zich afspeelt in een ruig en ontoegankelijk nationaal park. Mij is ook duidelijk dat de auteur daar waarschijnlijk vaak is geweest, maar zijn beschrijving gaat steeds niet veel verder dan wat een prachtig uitzicht. Of hoe steil, gevaarlijk en riskant de tocht is die het gezelschap maakt. Ik krijg nergens contact met enig authentiek gevoel, dat deze wilde natuur zonder twijfel oproept. Een tweede kanttekening wil ik maken bij de intrige, die de hoofdpersoon, Anna steeds vertelt, en waarin informatie staat, die pas aan het einde van het boek niet juist blijkt te zijn, waardoor je als lezer dus meer dan 350 bladzijdes voor de gek gehouden wordt.
Mogelijk is de achtergrond van de auteur hier debet aan, want zo een benadering past heel goed in een filmische benadering, maar naar mijn mening helemaal niet in een goede thriller. De laatste kanttekening betreft dan de ontknoping, nadat er in deze trektocht een aantal slachtoffers zijn gevallen. Zo een beetje aan het einde van het einde van het boek duikt er nieuwe informatie op, waardoor alles in een ander daglicht komt te staan. Dit vind ik een absolute beginnersfout, want had ik dit meteen of meer vanaf het begin geweten, dan zou de auteur heel wat meer zijn best hebben moeten doen om mij als lezer bij de les te houden.