Een klap in het gezicht van de Tegenkultuur

Door een gelukkig toeval ontving in het boek Tegenkultuur op de dag van uitgave. En, ik was meer dan nieuwsgierig naar de inhoud omdat ik actief deelnemer was in alle jaren van de tegenkultuur van de jaren vijftig, zestig zeventig.
Wie schetst mijn verbazing, toen ik het boek gelezen had, veel tekst staat er overigens niet in, dat vrijwel alle bewegingen, actiegroepen en initiatieven van de tegenkultuur uit die tijd geheel ontbreken. Misschien dat dat mede te maken heeft met een totaal gebrek aan inzicht bij de auteurs -die beter zouden moeten weten- die nergens een omschrijving of definitie van ' Tegenkultuur' geven, en te pas en te onpas ook het begrip undergound publicaties gebruiken.
Wat is er dan mis aan dit boek, dat verder geheel bestaat uit illustraties van een willekeurige greep uit de publicaties uit die tijd, die je met enige moeite kunt onderscheiden van de gevestigde cultuur, zoals in die van musea, galeries, concertzalen en de politiek.
Wat dit weerspreekt is dat het geen toeval is, want het is een afspiegeling van de verzameling van een van de auteurs, die in die jaren of zat te slapen of met iets geheel anders bezig is geweest, en een greep uit alle tijdschriften, posters en pamfletten uit een willekeurig aantal randgebieden van de tegencultuur opvoert, uit zijn archief heeft gehaald en in dit boek aan de lezer presenteert.
Wat er vervolgens echt mis mee is, dat is dat maatschappijkritische actiegroepen, of dat nu om provo, oranjevrijstaat of actie-groep Tomaat volledig in leegte en stilte buiten deze publicatie staan. Geen woord over groepen als Release, de anti-psychiatrie, woon- en kraakacties (geen woning, geen kroning), communes, anti-autoritaire creches en wat dan ook.
De auteurs demonstreren met succes in een soort van parallelle wereld te hebben geleefd waarin er weinig aan de hand was.
Een van de meest bespottelijke uitspraken in het boek vond ik, dat zij de uitgave van het tijdschrift Twen, later Taboe geheten, als een soort van begin van de Nederlandse underground publicaties benoemen. Lezer, lach, als je om zulke onzin niet zou moeten tandenknarsen.
Tot slot ontbreekt, ook weer om onbekende redenen, wat dan ook van alternatieve initiatieven en bewegingen, zoals communes als bijvoorbeeld De Hobbitstee, en het Tijdschrift 'De Waterman', de Memo-initiatieven, De Kleine Aarde, en natuurlijk ook politieke actie groepen en bewegingen zoals bijvoorbeeld De Rode Jeugd.
De in de inleiding beloofde maatschappelijke context? Ja, ook daar moet de lezer het antwoord op schuldig blijven: die is er namelijk niet.

Tot slot nog een opmerking.
Heb boek ritselt van spelfouten, grammatica- en stijlfouten en herhaalt regelmatig een alinea verder nog eens informatie uit de alinea ervoor.

Al met al, een grove belediging voor waar de Tegenkultuur voor stond en staat.