Een zeldzaam meesterwerk

Jonathan Safran Foer schreef een zeldzaam meesterwerk. Zeldzaam omdat ik niet veel boeken ben tegengekomen waarin wereldgeschiedenis beleefd wordt door de ogen van een negenjarige jongen, die verwondering verbindt met een werkelijkheid die eigenlijk niet te bevatten is. Foer schrijft betoverend, soms poëtisch, soms lineair, maar altijd pakkend. Door dit verhaal zit de geschiedenis van de grootouders van de jongen verweven, waarin de auteur een fenomeen introduceert, die bij zo een trauma kan optreden en vorm krijgt in een ongemakkelijke, maar wel doeltreffende communicatie. Wat ik ook ongelofelijk vind zijn typografische vondsten en illustraties, die soms met een kleine zin op één bladzijde meer zeggen dan een heel hoofdstuk. Opmerkelijk ook, is dat in mijn waarneming de geschiedenis van Jonathan Safran Foer, en zijn hele familie, die in de 2e wereldoorlog omgekomen is, of ternauwernood ontsnapt aan de holocaust een schaduw is, die in het hele boek op de achtergrond meespeelt. Die herkenning ontstaat ook als je het van de andere boeken van hem, 'Alles is verlicht' hebt gelezen, en dat van zijn moeder", Esther Safran Foer 'Ik wil je laten weten dat we er nog zijn'. Alles even sterk aanbevolen.