Lezersrecensie
Een weergaloos goed verslag.
DE DEVENTER MOORDZAAK (De Veroordeling) werd geschreven door BAS DE HAAN en in 2009 uitgegeven bij uitgeverij Ambo/Anthos.
Het boek omvat veel inmiddels opgeloste raadsels. Maar één ding staat vast. In september 1999 werd de in Deventer wonende 60 jarige rijke weduwe Jacqueline Wittenburg vermoord. Nadat de fiscaal jurist van de weduwe Ernest Louwens als verdachte van de moord werd aangehouden ontstond er een periode van langdurig gevoerde processen. Het zou jaren duren voordat de verdachte uiteindelijk definitief voor moord werd veroordeeld. Zo kon het onder meer in eerste instantie gebeuren dat Louwes in 1999 door de rechtbank in Zwolle wegens gebrek aan bewijs werd vrijgesproken en later, nadat het OM hoger beroep had aangetekend, in 2000 door het gerechtshof in Arnhem voor moord werd veroordeeld tot het ondergaan van twaalf jaar gevangenisstraf. Maar bij deze uitspraak bleef het niet. Er zouden nog vele volgen.
Met bijzondere belangstelling heb ik dit vakkundig geschreven boek gelezen. Daarbij heb ik veel respect voor de auteur die veel inspanning heeft getroost om deze ingewikkelde moordzaak voor lezers enigszins duidelijk te maken, waar hij naar mijn mening volledig in is geslaagd.
Ook de auteur werd op enig moment door tunnelvisie werd geraakt en heeft dat toegegeven. Dat blijkt wel uit het veelvuldig voorkomende mea culpa van de auteur. Hoewel De Haan in zijn onderzoek probeerde zo objectief mogelijk te zijn, constateerde ik af en toe wel enige vooringenomenheid.
Dat de bekende opiniepeiler Maurice de Hond het lot van Louwes aantrok valt te prijzen. Smadelijk echter is zijn gedrag tegenover Michaël de Jong in wie hij de verdachte van de moord op weduwe Witteman zag en nog erger hem ook beschuldigde als dader van die moord. De Hond is, ondanks zijn inspanning en media aandacht, er nooit in geslaagd om bewijzen aan te dragen waarmee De Jong als verdachte kon worden aangemerkt. Ondanks dat blijft De Hond erbij dat Michaël de Jong de weduwe heeft vermoord. Omdat hij die mening continu publiekelijk uitte, werd De Hond daarvoor onder meer wegens smaad veroordeeld. Wat mij nog over De Hond opvalt en mij raakt is te lezen dat hij veel medelijden met de veroordeelde Louwes toonde maar nergens met een woord rept over enig medelijden met de nabestaanden van het slachtoffer mevrouw Wittenberg.
Het boek omvat veel inmiddels opgeloste raadsels. Maar één ding staat vast. In september 1999 werd de in Deventer wonende 60 jarige rijke weduwe Jacqueline Wittenburg vermoord. Nadat de fiscaal jurist van de weduwe Ernest Louwens als verdachte van de moord werd aangehouden ontstond er een periode van langdurig gevoerde processen. Het zou jaren duren voordat de verdachte uiteindelijk definitief voor moord werd veroordeeld. Zo kon het onder meer in eerste instantie gebeuren dat Louwes in 1999 door de rechtbank in Zwolle wegens gebrek aan bewijs werd vrijgesproken en later, nadat het OM hoger beroep had aangetekend, in 2000 door het gerechtshof in Arnhem voor moord werd veroordeeld tot het ondergaan van twaalf jaar gevangenisstraf. Maar bij deze uitspraak bleef het niet. Er zouden nog vele volgen.
Met bijzondere belangstelling heb ik dit vakkundig geschreven boek gelezen. Daarbij heb ik veel respect voor de auteur die veel inspanning heeft getroost om deze ingewikkelde moordzaak voor lezers enigszins duidelijk te maken, waar hij naar mijn mening volledig in is geslaagd.
Ook de auteur werd op enig moment door tunnelvisie werd geraakt en heeft dat toegegeven. Dat blijkt wel uit het veelvuldig voorkomende mea culpa van de auteur. Hoewel De Haan in zijn onderzoek probeerde zo objectief mogelijk te zijn, constateerde ik af en toe wel enige vooringenomenheid.
Dat de bekende opiniepeiler Maurice de Hond het lot van Louwes aantrok valt te prijzen. Smadelijk echter is zijn gedrag tegenover Michaël de Jong in wie hij de verdachte van de moord op weduwe Witteman zag en nog erger hem ook beschuldigde als dader van die moord. De Hond is, ondanks zijn inspanning en media aandacht, er nooit in geslaagd om bewijzen aan te dragen waarmee De Jong als verdachte kon worden aangemerkt. Ondanks dat blijft De Hond erbij dat Michaël de Jong de weduwe heeft vermoord. Omdat hij die mening continu publiekelijk uitte, werd De Hond daarvoor onder meer wegens smaad veroordeeld. Wat mij nog over De Hond opvalt en mij raakt is te lezen dat hij veel medelijden met de veroordeelde Louwes toonde maar nergens met een woord rept over enig medelijden met de nabestaanden van het slachtoffer mevrouw Wittenberg.
1
Reageer op deze recensie
