Een nauwelijks te winnen gevecht.

Verraderlijk verscholen lag een teek te wachten op zijn prooi. Dat wachten werd beloond. Want hij zag kans zich te vergrijpen aan het lichaam van Elise van Beek waar hij zich de komen tijd met haar bloed voedde. Voldaan zou de teek enige tijd later weten te ontsnappen en Elise met de ellende achterlaten. Elise voelde zich sterk. Zij was immers bezig met een training voor de vierdaagse van Nijmegen en had de teek niet gevoeld. Op dat moment wist zij nog niet wat de tekenbeet tot gevolgen zou kunnen hebben. Haar leven leek normaal door te gaan. Leek, want de teek had een souvenir in het lichaam van Elise achtergelaten in de vorm van de Borrelia-bacterie die zich via de bloedbaan verspreidde om zodoende het leven van Elise in de toekomst volledig te ontwrichten.

Verzopen van de regen ontmoet de inmiddels hoogzwangere Marjolein Kramer in Baristo degene die zij van een foto herkent. Het is Elise die zij via internet heeft leren kennen. Na enig gekeuvel slaat de vonk snel over. Ze laten er geen gras over groeien en snellen zich naar de woning van Elise waar zij niet van elkaar af kunnen blijven. Een relatie tussen hen is geboren. De volgende dag ontmoeten zij elkaar weer. Een dag waarop zij uitgebreid vertellen over hun verleden en hun verlangen naar de toekomst. Een toekomst die overschaduwd wordt door de constatering dat het nog ongeboren kindje in de buik van Marjolein niet meer leeft.

Elise wordt zieker en zieker. Consultaties bij artsen en onderzoeken leveren geen gunstige resultaten op. Dagen, weken, maanden en jaren gaan voorbij. Het zal nog lang duren voordat de oorzaak van haar ziekte wordt ontdekt en met een behandeling kan worden begonnen. Vervolgens komt zij in een rollercoaster van hulpverlening terecht. Terwijl een hevige pijn continu aanwezig is volgen er veel, heel veel behandelingen.

BEET werd geschreven door SIETSKE SCHOLTEN en in 2016 uitgegeven bij Blogroman.
Nu eens geen thriller maar een verhaal van twee mensen die ontiegelijk veel van elkaar houden en samen verdriet en vreugde delen. Het betreft een bijzonder autobiografisch verhaal dat ingetogen, liefdevol en beeldend werd geschreven. Het leest alsof je er zelf bij bent. Als lezer voel je de pijn en het geluk wat beiden hebben doorstaan. Dat verdient respect Sietske Scholten.