Een verhaal met een sterke draai.

Alexandra Taeldeman verwachtte dat Lars gauw thuis zou komen. Het duurde even maar toen werd haar verwachting vervuld. Daar stond hij met twee dozen pizza’s. Tijdens het eten daarvan genoot Alexandra van Lars zijn aanwezigheid met wie zij al acht jaar een relatie had. Onder een van de pizzadozen zat een bruine envelop geplakt. Lars was vergeten dat hij die op de deurmat had gevonden. Kennelijk uit de envelop gevallen lag er op de grond een polaroid-foto met als afbeelding de silhouet van een persoon die de blik van Alexandra deed verstarren. Fronsend bekeek Lars de foto en vroeg aan Alexandra of dit een foto van Andrea was. Met een knikje bevestigde zij de vraag. Uit de envelop kwamen ook nog slecht uitgeknipte krantenartikelen over de dood van twee jonge vrouwen en nog een foto. Een onsmakelijke grap leek het.

Dat vonden de twee politie-inspecteurs kennelijk ook. De foto’s waren een afbeelding van Alexandra haar zus die acht jaar geleden was verdronken. Zij was zonder een spoor van geweld dood in de branding aangetroffen. Zelfmoord was volgens Alexandra uitgesloten. Toen de politie was vertrokken bleven Lars en Alexandra ongemakkelijk achter met de vraag waarom zou iemand zoiets in vredesnaam doen. Het moest wel iemand met een gestoorde geest zijn.

Lars maakte zich zorgen om Alexandra en liet dat haar weten ook. Toentertijd was het duidelijk waardoor haar zus was gestorven. Het zou immers verdrinking zijn geweest. Maar nu ging zij, omdat er twee andere jonge vrouwen door geweld om het leven waren gebracht, twijfelen en vroeg zij zich af of Andrea alleen maar door verdrinking om het leven was gekomen. Die vraag intrigeerde Lars en Alexandra. Zij bundelden hun krachten en gingen buiten de politie om op onderzoek uit om die vraag in te lossen.

DROOG WATER werd geschreven door MAXIME PAREDIS en in 2022 uitgegeven bij B.E.C./Phoenix Books. In principe een goed geschreven en spannende thriller. Toch had ik moeite om bij de les te blijven en was ik soms de draad van het verhaal kwijt. De volgorde van de hoofdstukken lijken niet te kloppen, waarvoor de auteur ongetwijfeld een reden had. Dat de politie zich bij de uitvoering van haar taak zich inliet met de aanwezigheid van burgers lijkt mij niet realistisch. Een knap staaltje van de auteur betreft de plotwending. Chapeau.