Wat verwarrend

Ik mocht dit boek lezen voor de boekenreizigers.

Op de cover zien we een ijsvogel die aan het fladderen is. Het komt een paar keer in het verhaal naar voren.

Het boek bestaat uit een proloog waarbij meteen de toon wordt gezet, aansluitend 4 delen en een epiloog. In het verhaal maken we kennis met Cloé; een brigadier van de Gendermarie getrouwd, heeft een zoon Philippe. Eveneens maken we kennis met Puck; samen met haar vriend Abel heeft ze een zoon Marnix. Vooral de relatie tussen Puck en Abel laat je de thema’s rondom kinderen en opvoeden mooi volgen. In het begin zijn de hoofdstukken kort en zeer filmisch geschreven. We maken kennis met veel verschillende namen die niet allemaal even goed uitgediept worden, zelf wat verwarrend zijn om het verhaal te volgen. Hierdoor mis je de diepgang in het verhaal. Er wordt veel geswitcht in tijd, wat ervoor zorgt dat je heel langzaam meer te weten komt over de personages Puck en Cloé. Het verhaal krijgt met de dagboekfragmenten een andere wending, die qua schrijfstijl wat langdradig is en door de schrijfwijze niet prettig leest op de e-reader. Eveneens komen er veel boektitels voorbij, wat storend werkt aangezien je vaak denkt ‘Heb ik dit boek gelezen of niet’.

Het verhaal bevat veel thema’s uit de huidige tijd, waarin ruimte is voor discussie over de natuur, de wereld, wel of geen kinderen en hoe voed je ze op. Hoewel de thema’s boeiend zijn en voldoende aandacht krijgen, pakt het boek je pas in het laatste deel van het verhaal. De proloog is spannend om daarna in het verhaal van Puck te belanden die totaal geen verband heeft met dit eerste hoofdstuk. Ineens is er Cees Vermunt; een inspecteur die geen hoofdinspecteur meer is en getrouwd met Jacqueline, samen hebben ze een dochter Maaike en kleinzoon Lucas. Om vervolgens bij Tammy uit te komen die het hele verhaal een andere wending gaat geven.

Het verhaal is voor mij wat onwerkelijk, rommelig en verwarrend, als er meer samenhang met de proloog was geweest, had het zeker een beter verhaal geworden.