Lezersrecensie
Schelden en schofferen is de rode draad in dit boek!
Eerdere pogingen van mij om de boeken van Herman Brusselmans te lezen vielen tegen. Bij de titel van het nieuwste boek van Herman Brusselmans Geschiedenis van de moderne literatuur en het lezen van de achterflap had ik heel wat positieve verwachtingen, hoopte op een mooie opsomming van auteurs en genres, maar vergeefs.
De auteur geeft in zijn inleiding aan dat hij in deze ‘literatuurstudie’ de periode vanaf 2008 tot heden behandelt.
In de vuistdikke studie doet de auteur waar hij goed in is en hanteert overvloedig zijn handelsmerk: collega-auteurs schofferen of de hemel in prijzen een tussenweg is er niet.
In zijn typische en mijns inziens beschamende schrijfstijl schuwt hij plat taalgebruik, seksuele verwijzingen, beledigingen en verwijten niet. Wat mij betreft in tijden van “Me Too” totaal uit den boze.
Een zekerheid in het boek is dat een heel groot deel autobiografisch is, waar heel veel plaats is voor zijn geliefde Lena, hun hondje Aquí en voor de auteur zelf. Maar waar hij zich in eerdere werken als auteur meestal de hemel in prees, stel ik nu vast dat hij voor zichzelf ook heel kritisch kan zijn, wat zeer uitzonderlijk is.
Ik kan mij echter niet aan de indruk onttrekken dat Brusselmans dit boek heeft geschreven om te schrijven en alleen maar bladzijden wilde vullen. Een voorbeeld hiervan is de zin “Wat een dag! Verder gebeurde er niet veel”, die niets toevoegt aan het verhaal of ook maar iets bijdraagt aan de moderne literatuurgeschiedenis! Deze 84e roman had wat mij betreft voor het overgrote deel beter ongeschreven kunnen blijven.
Uiteraard is niet alles kommer en kwel in dit lijvige boek. Geregeld komen er droge humoristische passages voor en parodieert de schrijver erop los.
Tussen de regels door kon ik wel opmaken dat Brusselmans terecht aanklaagt en een statement wil maken, dat het met de hedendaagse Nederlandstalige literatuur slecht gesteld is en er niet veel auteurs zijn die er echt boven uitspringen, laat staan dat kwaliteitsvol opkomend talent zijn opwachting maakt.
Geschiedenis van de moderne literatuur is een speciaal boek, enig in zijn soort, waarin Brusselmans toch een uniek inzicht geeft in de hedendaagse Nederlandstalige literatuur. Het staat buiten kijf dat hij literatuur ademt en opslorpt, maar er ook een enorme kennis van heeft.
In dit lijvige boek mis ik echter een literatuurlijst en een naamregister van alle opgenomen auteurs. Ik ben ervan overtuigd dat heel wat lezers onderweg zullen afhaken, maar dat er anderzijds diehards zijn die Brusselmans zullen ophemelen met deze uitgave. De tekst op de achterflap: ‘Hij wordt zowel verguisd als verafgood.’ bevestigt dit alleen maar.
Deze 84e Brusselmans waardeer ik voor zijn absurde humor en wegens het overvloedige schelden en schofferen slechts met twee sterren.
Meer recensies zijn te lezen op www.indeboekenkast.com
De auteur geeft in zijn inleiding aan dat hij in deze ‘literatuurstudie’ de periode vanaf 2008 tot heden behandelt.
In de vuistdikke studie doet de auteur waar hij goed in is en hanteert overvloedig zijn handelsmerk: collega-auteurs schofferen of de hemel in prijzen een tussenweg is er niet.
In zijn typische en mijns inziens beschamende schrijfstijl schuwt hij plat taalgebruik, seksuele verwijzingen, beledigingen en verwijten niet. Wat mij betreft in tijden van “Me Too” totaal uit den boze.
Een zekerheid in het boek is dat een heel groot deel autobiografisch is, waar heel veel plaats is voor zijn geliefde Lena, hun hondje Aquí en voor de auteur zelf. Maar waar hij zich in eerdere werken als auteur meestal de hemel in prees, stel ik nu vast dat hij voor zichzelf ook heel kritisch kan zijn, wat zeer uitzonderlijk is.
Ik kan mij echter niet aan de indruk onttrekken dat Brusselmans dit boek heeft geschreven om te schrijven en alleen maar bladzijden wilde vullen. Een voorbeeld hiervan is de zin “Wat een dag! Verder gebeurde er niet veel”, die niets toevoegt aan het verhaal of ook maar iets bijdraagt aan de moderne literatuurgeschiedenis! Deze 84e roman had wat mij betreft voor het overgrote deel beter ongeschreven kunnen blijven.
Uiteraard is niet alles kommer en kwel in dit lijvige boek. Geregeld komen er droge humoristische passages voor en parodieert de schrijver erop los.
Tussen de regels door kon ik wel opmaken dat Brusselmans terecht aanklaagt en een statement wil maken, dat het met de hedendaagse Nederlandstalige literatuur slecht gesteld is en er niet veel auteurs zijn die er echt boven uitspringen, laat staan dat kwaliteitsvol opkomend talent zijn opwachting maakt.
Geschiedenis van de moderne literatuur is een speciaal boek, enig in zijn soort, waarin Brusselmans toch een uniek inzicht geeft in de hedendaagse Nederlandstalige literatuur. Het staat buiten kijf dat hij literatuur ademt en opslorpt, maar er ook een enorme kennis van heeft.
In dit lijvige boek mis ik echter een literatuurlijst en een naamregister van alle opgenomen auteurs. Ik ben ervan overtuigd dat heel wat lezers onderweg zullen afhaken, maar dat er anderzijds diehards zijn die Brusselmans zullen ophemelen met deze uitgave. De tekst op de achterflap: ‘Hij wordt zowel verguisd als verafgood.’ bevestigt dit alleen maar.
Deze 84e Brusselmans waardeer ik voor zijn absurde humor en wegens het overvloedige schelden en schofferen slechts met twee sterren.
Meer recensies zijn te lezen op www.indeboekenkast.com
1
5
Reageer op deze recensie
