Hoe maatschappelijke thema’s de jeugd kunnen aanspreken!

Jeugdauteur Joke van Leeuwen heeft opnieuw een pracht van een boek geschreven.

In de ik-vorm verhaalt Reinier wat hem en zijn familie is overkomen. In dagboekvorm vertelt Reinier hoe zijn huis afbrandde en hij via de dakgoot de vlammen kon ontvluchten. Door de brand is het gezin alles kwijtgeraakt, maar gelukkig zijn alle gezinsleden, vader, moeder, twee halfbroers en Reinier zelf ongedeerd. Slechter verging het zijn hamster Zwabbertje.

Reinier verhaalt hoe het na de brand verderging. Van dan af aan was hij een soort held, immers hij had wat speciaals meegemaakt. Iedereen op school was benieuwd naar zijn verhaal. Maar toch treurt hij om dingetjes die in de brand zijn gebleven, zoals het unieke beeldje dat hij van zijn oma kreeg.

Maar hoe verging het zijn moeder? Hoe ging zijn papa om met het verlies?
Leuk en apart is toch wel dat Reinier na de brand kennismaakt met de vorige bewoners van het huis. Hij verneemt meer over hun leefomstandigheden, hun bezigheden, hun besognes..

Zo leert hij Ietje, een meisje uit een gezin van 10, kennen. Zij beschrijft hoe zij leefde en woonde. Welke gewoontes en gebruiken ze hadden. Dat de kachel in de achterkamer slechts met kerst werd aangestoken en dat de krant diende als toiletpapier.

Ooit vond Reinier in de kruipruimte onder de vloer een gouden ring met de inscriptie Mitzi. Het verhaal achter deze naam is minder fraai, wanneer blijkt dat Joodse Mitzi zich Marie moest noemen en door de oorlog moest onderduiken bij een onbekend echtpaar. Een andere bewoner kerfde haar initialen in een zolderbalk en vervolgens krijgen we het verhaal van Henke Roels, dienstbode van beroep. We vernemen zo dat zij het niet gemakkelijk had en zelden of nooit werd geloofd.

Ik heet Reinier en ons huis is afgebrand is een heel tof boek geworden, met tal van levensvragen en bedenkingen, naast emoties en afscheid nemen. Het boek slaagt erin om de lezer te doen nadenken over vergankelijkheid, over de kleine dingen des levens, over vriendschap, over samenwerken, over afscheid nemen, over toekomst en verleden…

Deze uitgave is echt een pareltje: het verhaal is geschreven in een mooi kinderhandschrift, opgesmukt met foto’s en kinderlijke tekeningen, tegen een afwisselende kleurrijke achtergrond.

Het is een boek dat de doelgroep (vanaf negen jaar) zeker zal aanspreken. De schrijfstijl is vlot, eenvoudig, een beetje humoristisch maar met veel beeldspraak. De auteur bewijst met dit boek dat zware thema’s ook de jeugd kunnen boeien (oorlog, sociale onrechtvaardigheid, moeilijke leefomstandigheden…)

Ik heb van dit boek genoten en ben er zeker van dat volwassenen na het lezen van dit boek het als een opstap kunnen gebruiken om moeilijke/heimelijke thema’s bespreekbaar te maken.

Voor de mooie cover, voor het verhaal op zich, voor de fijne grafische weergave waardeer ik dit boek heel erg graag met vijf sterren.

Meer leuke recensies op www.indeboekenkast.com