Een prachtig nieuw stukje 'Strike-wereld'

Een nieuw boek in de Strike-serie, wat had ik me daar op verheugd! Het vorige boek, ‘Inktzwart hart’, was wat mij betreft een beetje een tegenvaller, dus ik hoopte op een boek dat weer kon tippen aan ‘Witte dood’ en ‘Kwaad bloed’, mijn favoriete Galbraith-boeken.

En ik werd níet teleurgesteld. ‘Stromend graf’ is niet alleen ouderwets smullen van speurwerk en ontluikende speurdersliefde, het is ook een indrukwekkende verkenning van het fenomeen ‘sekte’. Galbraith/Rowling heeft voor dit boek een zeer realistische groepering beschreven, inclusief gewetenloos-charismatische sekteleider. Deze sekte en z’n doctrine zijn zó grondig, gedetailleerd en knap bedacht, dat het haast ongelooflijk is dat die niet in het echt bestaat!

Ik moest bij het lezen ook vaak aan Zweinstein en het Harry Potter-universum denken, omdat sommige sekteleden en rituelen wel wat weg hebben van Zwadderaars en dooddoeners met hun ‘zwarte kunsten’. J.K. Rowling mag soms wat bijzondere opvattingen hebben; zij snápt wat goed en kwaad is, en in welke vormen ze tot uiting kunnen komen. Dat bewijst dit boek eens te meer.

Een prachtig nieuw stukje ‘Strike-wereld’ dus in ‘Stromend graf’. En ook ineens heel wat fijne verwikkelingen rondom de privé-situaties van de detectives, toch een belangrijke pijler in deze serie. Dat het uiteindelijke plot dan weer wat dunnetjes is dat vergeef ik deze topauteur. Want wat hou ik van Strike en Robin en het Engeland waarin zij zo waarachtig tot leven komen.