Liefde in het weeshuis

Wat vooraf ging: Engeland 1948-1949 (deel 1 - 2 )

Clara heeft sinds haar intrede als huismoeder al heel wat beproevingen doorstaan. Ze stond er als groentje helemaal alleen voor en kreeg maar weinig hulp aangeboden van de buurt die haar vooral heel sceptisch in het oog hield. Gelukkig maakte ze vlug vriendschap met de doktersvrouw Anita die een grote hulp voor haar is. Geleidelijk aan wist ze het vertrouwen van de weeskinderen voor zich te winnen en kregen ze een nauwe band met elkaar. Een belangrijke keuze heeft haar toekomst een andere richting gegeven. Ze kende ook teleurstelling en voelde hierbij tal van emoties maar ze dwong zichzelf te focussen op wat belangrijk was, namelijk 'haar' kinderen ook al treurde ze diep vanbinnen. Met onverwachte hulp kon ze de verkoop van het weeshuis voorkomen en bleven de kinderen samen in hun vertrouwde omgeving wat op dat moment het allerbelangrijkste was.

Verder nu: Engeland 1951 ( deel 3 )

Clara is al enkele jaren een vaste waarde voor de gemeente en een rots in de branding voor de kinderen. Maar niet alle kinderen zijn gevoelig voor haar zachtaardige benadering en hierdoor is het voor Clara niet altijd makkelijk. Ze moet zich toespitsen op wat werkt bij ieder individueel kind.

Het is mooi te lezen hoe de zorgzame Clara zich verdiept in het gedrag van nieuwkomer Clifford. De jongen lijkt het ene moment een lieverd en het andere moment een echte kwajongen. Hij moet aan zichzelf werken maar is het weeshuis wel een geschikte plaats voor hem? Ook heeft ze haar handen vol aan de getraumatiseerde Denny. Die kleine jongen raakte zelf zwaar gewond bij een verkeersongeval waarbij zijn ouders helaas het leven lieten.

Gelukkig is het niet enkel kommer en kwel want er heerst volop een tijd van vooruitgang, vernieuwing en hoop. Een ommekeer na alle ellende van de oorlog. Haar vriendin Anita schrijft de kinderen is voor een muzikale deelname aan het Festival van Britain in Londen. Ze komen grandioos de voorrondes door en behoren tot de favorieten. Clara was er oorspronkelijk geen voorstander van maar Anita deed haar beseffen dat het leven niet altijd om oorlog gaat. Het naoorlogse Londen ziet er al helemaal anders uit en het verbaast Clara dat hun uitje naar daar werkelijk deugd doet.

Clara blikt terug en is apetrots op haar kinderen. Ze heeft zoveel 'moederliefde' voor hen ook al weet ze dat het weeshuis slechts een passage is in hun leven, een tijdelijke doorgang naar hopelijk een fijne toekomst voor hen allemaal.
Peter werkt en woont op zich, Ria krijgt een heel ander leven en de zwijgzame Peg gaat vaak op stap met haar favoriete juf. Het ziet er naar uit dat er ook een eind komt aan het hobbelig parcours dat Maureen heeft afgelegd. Zij legt nu de focus op haar opleiding en latere toekomst. Er worden ook enkele adopties geregeld en Clara onderhoudt ook het contact met al haar 'vorige' kinderen.

Het is moeilijk loslaten voor huismoeder Clara zoals voor iedere moeder, maar dit hoort nu eenmaal bij het leven. Minder zorgen maken over de kinderen biedt terug wat tijd voor haarzelf. Komt dat even goed uit nu buurman Ivor terug in beeld is of heeft hij enkel oog voor Priscilla?

'Liefde in het weeshuis' is in de Nederlandstalige versie het 3de alsook slotdeel van deze serie. In de originele Engelstalige versie zitten we dan net iets over de helft van een 5 delige serie. Hierdoor moest ik toch wat anders nadenken over dit slot. Persoonlijk vind ik dat de liefde tussen Clara en Ivor hierdoor veel te laat komt en er weinig aandacht aan werd besteed wat ik wel wat jammer vind. Stiekem ben ik toch wel benieuwd naar die 2 andere delen ... misschien worden die later toch nog vertaald in het Nederlands? Ik zou het alvast top vinden want ik hou wel van Clara en haar kinderen en de mooie, vlotte en leuke manier waarop Lizzie Page schrijft.