Lezersrecensie
anders dan verwacht
In de verhalenverzamelaar leren we Sarah en Anna kennen, beide in hun eigen tijd
Zo speelt de tijdlijn van Sarah zich af in 2010 en die van Anna in 1910.
Beide verhalen spelen zich af en Ierland, al begint die van Sarah wel in Amerika, waar ze het vliegtuig pakt om de kerstdagen bij haar zus te vieren, wat op een of andere manier er in eindigde dat ze in Ierland terecht kwam.
Waar ze een schattig huisje huurt wat je doet denken aan het huisje in de film the holiday met Kate Winslet en Jude Law.
Anna´s verhaal speelt zich af in 1910, waar je haar leert kennen, waar ze de Amerikaan Harold ontmoet die opzoek is naar typische volksvertellingen en Mythes, hierbij gaat Anna hem helpen, zodat mensen sneller hun verhaal met hem delen.
Nu had ik zelf verwacht dat je via dit verhaal meer te weten zou komen over de sprookjes en mythes die Ierland natuurlijk heeft, natuurlijk het goede volk, de meidoornboom, helaas was dat niet zo, maar tijdens het lezen zou je wel graag in Ierland willen zijn, de schoonheid en charme weet Woods heel goed over te brengen.
De schrijfstijl van Evie Woods is fijn, door zowel het verhaal van Anna en Sarah af te wisselen hou je vaart in het verhaal, wel vond ik het verhaal van Sarah soms wat langdradig omdat ze zo bleef hangen in zichzelf, terwijl als er eerder in het verhaal verteld werd waardoor ze zoveel moeite had met zichzelf, dan kon je Sarah veel meer begrijpen.
Ook gebruikt Woods Ierse-Keltische woorden in het verhaal wat het net wat meer charme geven.
Door de cover en de tekst daarop verwacht je meer magie dan dat er daadwerkelijk in het verhaal zitten en dat is eigenlijk wel jammer.
Wel zit er zeker in het verhaal van Anna wat Sarah in dagboekvorm leest een beetje van de roerige geschiedenis van Ierland.
Het is zeker geen slecht boek, helemaal niet, maar doordat ik eerder de verborgen boekwinkel was waar ik echt heel enthousiast over was, waren mijn verwachtingen misschien ook gewoon te hoog voor dit verhaal.
Neemt niet weg dat dit echt een hele fijne feelgoodroman is, waar je je zeker mee kunt vermaken.
Zo speelt de tijdlijn van Sarah zich af in 2010 en die van Anna in 1910.
Beide verhalen spelen zich af en Ierland, al begint die van Sarah wel in Amerika, waar ze het vliegtuig pakt om de kerstdagen bij haar zus te vieren, wat op een of andere manier er in eindigde dat ze in Ierland terecht kwam.
Waar ze een schattig huisje huurt wat je doet denken aan het huisje in de film the holiday met Kate Winslet en Jude Law.
Anna´s verhaal speelt zich af in 1910, waar je haar leert kennen, waar ze de Amerikaan Harold ontmoet die opzoek is naar typische volksvertellingen en Mythes, hierbij gaat Anna hem helpen, zodat mensen sneller hun verhaal met hem delen.
Nu had ik zelf verwacht dat je via dit verhaal meer te weten zou komen over de sprookjes en mythes die Ierland natuurlijk heeft, natuurlijk het goede volk, de meidoornboom, helaas was dat niet zo, maar tijdens het lezen zou je wel graag in Ierland willen zijn, de schoonheid en charme weet Woods heel goed over te brengen.
De schrijfstijl van Evie Woods is fijn, door zowel het verhaal van Anna en Sarah af te wisselen hou je vaart in het verhaal, wel vond ik het verhaal van Sarah soms wat langdradig omdat ze zo bleef hangen in zichzelf, terwijl als er eerder in het verhaal verteld werd waardoor ze zoveel moeite had met zichzelf, dan kon je Sarah veel meer begrijpen.
Ook gebruikt Woods Ierse-Keltische woorden in het verhaal wat het net wat meer charme geven.
Door de cover en de tekst daarop verwacht je meer magie dan dat er daadwerkelijk in het verhaal zitten en dat is eigenlijk wel jammer.
Wel zit er zeker in het verhaal van Anna wat Sarah in dagboekvorm leest een beetje van de roerige geschiedenis van Ierland.
Het is zeker geen slecht boek, helemaal niet, maar doordat ik eerder de verborgen boekwinkel was waar ik echt heel enthousiast over was, waren mijn verwachtingen misschien ook gewoon te hoog voor dit verhaal.
Neemt niet weg dat dit echt een hele fijne feelgoodroman is, waar je je zeker mee kunt vermaken.
2
Reageer op deze recensie