anders dan verwacht

Schaduw van de nacht van Tess Gerritsen, is een heel ander verhaal dan we eigenlijk de laatste jaren van haar gewend zijn.
Het verhaal is een soort van kruising tussen een roman en een thriller, ik weet eigenlijk echt niet hoe ik het moet noemen.
Het eerste deel van het verhaal is een soort van 50 tinten grijs alleen dan met een geest, de geest van Kapitein Brody, die scenes zijn best wel expliciet.

Het verhaal gaat over Ava, die na een vervelende gebeurtenis een huis heeft gevonden op een plek waar ze in alle rust kan schrijven, ondanks dat ze een vreemd gevoel krijgt van het huis, voelt zij zich ook welkom en neemt gewoon de gok, allerlei wendingen komen langs, ze ruikt rare geuren, proeft de zee soms op rare momenten, uiteindelijk gaat ze samen met een spokenjager op pad om te kijken hoe dat zit.

De schrijfstijl van Tess Gerritsen is fijn, nooit lange moeilijke zinnen, je ziet de omgeving zo voor je, je proeft de smaken die Ava gebruikt als ze aan het koken is, hoe ze over kreeft praat, maakt je nieuwsgierig naar het eten van kreeft.
Wel vond ik het eerste deel wat traag op gang komen, mede ook omdat ik steeds 50 tinten grijs in mijn hoofd had, een van de weinige boeken die ik nooit uit heb gelezen, dat maakt het lezen wat lastig dan.
Het verhaal geeft je ook wel wat mee, over schuld en vergeving.
Toch komt er plotseling een moment dat het verhaal wel weer spannend wordt, en dat kan Gerritsen als geen ander natuurlijk spanning creëren, de laatste 100 bladzijde maken een hoop goed.
Het is even wennen om iets totaal anders te lezen van Tess Gerritsen , wel een knappe poging om je geliefde personages een keer niet in een boek te schrijven.