Lezersrecensie
De laatste ravendochter – Mysterie, mythologie en magie dichtbij huis
Soms lees je een verhaal dat net dat beetje anders is. Geen epische veldslagen of gigantische fantasywerelden, maar een klein, intiem verhaal vol sfeer en betekenis. De laatste ravendochter van Merel Godelieve is zo’n boek. Het verhaal kruipt langzaam in je hoofd en blijft daar nog even rondspoken.
In dit fantasydebuut volgen we Erin, die probeert haar familiekasteel te redden van de ondergang. Het is nu een bed & breakfast, maar financieel zwaar. Als ze het kasteel probeert aan te bieden als filmset, wordt het afgewezen. In wanhoop wendt ze zich tot een mysterieuze stem die ze al sinds haar jeugd hoort – en vanaf dat moment verandert alles.
Het verhaal combineert het heden met Ierse mythologie en oude familiegeheimen. Thema’s als rouw, identiteit, erfgoed en opoffering lopen subtiel door elkaar heen. Het is geen actievolle fantasy, maar eerder magisch realisme met een duister randje.
De schrijfstijl is toegankelijk en sfeervol. Godelieve weet met weinig woorden veel sfeer op te roepen. De beschrijvingen van het Ierse landschap, het kasteel en de sfeer rondom Samhain (Halloween) zijn beeldend, zonder te overweldigend te zijn.
Het boek is opgedeeld in vier delen die aansluiten bij de Keltische jaarfeesten. Elk deel voelt als een nieuw hoofdstuk in Erin's innerlijke reis. De hoofdstukken zelf zijn relatief kort, waardoor je steeds “nog één” blijft lezen. Ook zit er een mooie afwisseling in: dagboekfragmenten, legendarische vertellingen en het huidige verhaal komen samen tot één geheel.
Soms kunnen de stukjes met Ierse termen of mythologische verwijzingen wat lastiger te volgen zijn, maar het blijft begrijpelijk, zeker als je van folklore houdt.
Wat mij het meest raakte, is de emotionele gelaagdheid. Je voelt echt mee met Erin, haar twijfels, eenzaamheid, maar ook haar groei. Dit is fantasy die dichtbij blijft: het speelt zich af in onze wereld, maar met een sluier van magie eroverheen. Perfect voor lezers die houden van een subtiele, volwassen vorm van fantasy met diepgang.
Ook de fysieke uitvoering van het boek mag er zijn: de cover is prachtig, de sprayed edges zijn een kunstwerkje op zich, en het geheel draagt bij aan de ervaring.
De laatste ravendochter is een krachtig en intiem debuut dat smaakt naar meer. Ideaal voor lezers die houden van mysterie, mythologie en verhalen over persoonlijke groei. Een boek dat blijft hangen, ook lang nadat je het hebt dichtgeslagen.
Bedankt aan Uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor het recensie-exemplaar!
Mijn mening is hierdoor zeker niet veranderd.
In dit fantasydebuut volgen we Erin, die probeert haar familiekasteel te redden van de ondergang. Het is nu een bed & breakfast, maar financieel zwaar. Als ze het kasteel probeert aan te bieden als filmset, wordt het afgewezen. In wanhoop wendt ze zich tot een mysterieuze stem die ze al sinds haar jeugd hoort – en vanaf dat moment verandert alles.
Het verhaal combineert het heden met Ierse mythologie en oude familiegeheimen. Thema’s als rouw, identiteit, erfgoed en opoffering lopen subtiel door elkaar heen. Het is geen actievolle fantasy, maar eerder magisch realisme met een duister randje.
De schrijfstijl is toegankelijk en sfeervol. Godelieve weet met weinig woorden veel sfeer op te roepen. De beschrijvingen van het Ierse landschap, het kasteel en de sfeer rondom Samhain (Halloween) zijn beeldend, zonder te overweldigend te zijn.
Het boek is opgedeeld in vier delen die aansluiten bij de Keltische jaarfeesten. Elk deel voelt als een nieuw hoofdstuk in Erin's innerlijke reis. De hoofdstukken zelf zijn relatief kort, waardoor je steeds “nog één” blijft lezen. Ook zit er een mooie afwisseling in: dagboekfragmenten, legendarische vertellingen en het huidige verhaal komen samen tot één geheel.
Soms kunnen de stukjes met Ierse termen of mythologische verwijzingen wat lastiger te volgen zijn, maar het blijft begrijpelijk, zeker als je van folklore houdt.
Wat mij het meest raakte, is de emotionele gelaagdheid. Je voelt echt mee met Erin, haar twijfels, eenzaamheid, maar ook haar groei. Dit is fantasy die dichtbij blijft: het speelt zich af in onze wereld, maar met een sluier van magie eroverheen. Perfect voor lezers die houden van een subtiele, volwassen vorm van fantasy met diepgang.
Ook de fysieke uitvoering van het boek mag er zijn: de cover is prachtig, de sprayed edges zijn een kunstwerkje op zich, en het geheel draagt bij aan de ervaring.
De laatste ravendochter is een krachtig en intiem debuut dat smaakt naar meer. Ideaal voor lezers die houden van mysterie, mythologie en verhalen over persoonlijke groei. Een boek dat blijft hangen, ook lang nadat je het hebt dichtgeslagen.
Bedankt aan Uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor het recensie-exemplaar!
Mijn mening is hierdoor zeker niet veranderd.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van rianne
Gesponsord
Terwijl Emmy probeert de raadsels op te lossen die door twee verdwenen tienermeisjes zijn achtergelaten, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Elke tiener heeft geheimen, maar wie zou ervoor willen moorden?
Twee zussen groeien op in de meedogenloos snel veranderende miljoenenstad Singapore met de hoge verwachtingen van hun moeder. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
