Een nieuw begin in de Shatter Me-wereld – en ik ben verkocht!

Okeee, laten we het even hebben over Zie me van Tahereh Mafi. Ik kreeg dit boek opgestuurd om te recenseren (hoe cool is dat?! ) en ik was meteen verliefd op de kaft. Echt prachtig. Hij past perfect bij de rest van de Shatter Me-serie én – voor de liefhebbers – het boek is mega floppy. Je snapt het wel: dat leest zó fijn.

Zie me speelt zich af ná de originele Shatter Me-serie en draait vooral om Juliette en Warner. We volgen hun poging om hun plek te vinden in een wereld die nog steeds aan alle kanten wankelt. Tegelijkertijd leren we nieuwe personages kennen, zoals Rosa en James, die een grote rol gaan spelen in deze nieuwe verhaallijn. Er is veel chaos, romantiek, twijfel en vooral: héél veel karakterontwikkeling.

Als je deze serie écht goed wil beleven, raad ik aan om eerst de volledige Shatter Me-reeks te lezen. Daardoor begrijp je de personages veel beter en voelt alles in Zie me intenser. Zonder die voorkennis mis je echt belangrijke lagen in het verhaal.

Een stukje tekst uit het boek bleef me echt bij:
"In mijn dromen ben ik veilig; heb ik een sterke hand om vast te houden; een deur die ik op slot kan doen tegen het donker; een vertrouwd oor waarin ik mijn angsten fluister. In mijn dromen ben ik geduldig en vriendelijk; heb ik ruimte in mijn hart voor meer pijn dan alleen die van mij. Ik ben niet bang om vreemden te begroeten met een glimlach. Ik heb nooit de dood gezien."
Die woorden raakten me echt. Tahereh’s schrijfstijl is zó mooi – poëtisch, gevoelig, en toch luchtig op precies de juiste momenten. Precies wat ik hoopte. Het was verslavend geschreven, heel snel en soepel, met korte hoofdstukken waardoor ik steeds dacht: “Nog eentje dan…” Ik had het boek binnen drie dagen uit – wat voor mij echt snel is.

Wat betreft de romance: die was er zeker, en ik vond ‘m leuk! James (niet Juliette’s broertje, maar een nieuw personage) en Rosa hebben een interessante dynamiek. James is echt een mix van de charme van Kenji met de intensiteit van Warner, en sommige dingen die hij zegt? Ja, ik smolt een beetje. Ik vond het trouwens ook grappig dat zowel hij als Warner verliefd zijn op vrouwen die hen eerst wilden vermoorden. Rosa bleef wel vrij nuchter en gefocust, terwijl James juist obsessiever werd – wat hun missie wel eens in gevaar zou kunnen brengen. De spanning tussen hen was duidelijk aanwezig, de slow burn werkte goed, maar de echte vonk die ik had verwacht, bleef een beetje uit. Toch was het genoeg om me geïnteresseerd te houden en benieuwd te zijn naar hoe dit zich gaat ontwikkelen in de volgende delen.

Over het plot moet ik eerlijk zijn: dat was voor mij het minst sterke onderdeel. Niet dat het slecht was – het voelde gewoon alsof het een beetje op de achtergrond bleef. Er is wel een verhaallijn, maar die ontwikkelt zich nog niet echt zoals je bij een dystopisch/fantasyboek zou verwachten. Toch stoorde het me niet enorm, want die ‘leegte’ werd eigenlijk opgevuld door hoe goed de personages zijn uitgewerkt. Het voelde voor mij alsof dit boek meer een soort opwarmertje is – een proloog voor alles wat nog gaat komen. En dat werkte voor mij best goed, omdat je zo de tijd krijgt om te wennen aan de veranderingen in de wereld en de karakters.

Ik gaf het boek uiteindelijk 4 sterren. Niet omdat ik het niet goed vond – integendeel – maar omdat ik toch íets miste. Het voelde hier en daar echt als opbouw, en ik denk dat dat precies is wat het is: het eerste deel van een nieuwe trilogie. Maar Tahereh kennende... er gaat sowieso nog van alles gebeuren. En daar kijk ik héél erg naar uit.

Kortom: Zie me is een sterke, meeslepende terugkeer naar de wereld van Shatter Me. Het is snel, verslavend, emotioneel en vol intrigerende personages. Als dit het begin is, dan gaan we nog wat meemaken.