golf en oceaan

De achterflap van dit boek inspireerde mij om dit boek te lezen. Ik was er klaar voor om te leren hoe ik mijn papagaaien in mijn hoofd het zwijgen op kan leggen, eindelijk rust in mijn hoofd. Want dat is de insteek van dit boek, er moet tegenwoordig zoveel dat ons hoofd overloopt en als we weten waar dit vandaan komt dan kunnen we er ook wat aandoen, kat in het bakje lijkt mij zo, maar al lezend bekruipt mij het gevoel wat ben ik nu eigenlijk aan het lezen, ik begrijp er niks van.
Waar gaat dit over?, het is nu niet bepaald wat ik verwacht had. De auteur gebruikt twee voorbeelden en de rest van het boek is een groot dialoog, de suggestie wordt gewekt dat er meerdere personen aan die dialogen meedoen maar al lezend merk ik daar zelf niks van.
De auteur probeert in dit boek uit te leggen waar non dualiteit voor staat, alles is Een en ondeelbaar. Waar we op vertrouwen en in geloven zijn overtuigingen, ons ego creëert er een beeld bij met de bij behorende kritische stemmen, want ons ego is gek op overtuigingen en aannames. Alles waarin ik geloofde wordt door de auteur ter discussie gesteld. Hoezo is er een ziel of hoezo zijn er paranormale waarnemingen, hemel of hel? Godsdiensten, spiritualiteit allemaal onderwerpen die door de auteur worden benoemd en wederom ter discussie worden gesteld, want wie heeft ooit de hemel of hel gezien? Of de ziel heb je die ooit gezien? Wat wij erover weten of denken te weten zijn overtuigingen die wij voor waar hebben aangenomen, volgens de auteur bestaat er maar een iets en dat is Zijn, geen woorden om Zijn te beschrijven met Zijn wordt bedoeld een universeel iets wat we als mens allemaal hebben maar door ons ego wordt tegengehouden. Vergelijk de mens als golven uit de oceaan, allemaal verschillende golven en een oceaan, wat ze delen is dat ze bestaan uit zeewater.
Het is een van de weinige boeken waarvan ik niet weet wat ik ervan moet vinden. Enerzijds denk ik je praat alles recht wat krom is, er is geen goed of slecht dader of slachtoffer, er is alleen maar Zijn, in het huidige moment zijn. Dan denk ik zelf dat het merendeel van de mensheid slaaf is van zijn ego, kijk maar eens wat er op dit moment gebeurt in de wereld, het ene nieuws is nog slechter dan het ander. Anderzijds zet de auteur mij wel aan het denken, overtuigingen zijn hardnekkig zolang je leeft heb je geen hemel, hel of ziel gezien, dat klopt maar is dat erg? Is waar ik in geloof nou niet waar omdat ik het nog niet heb gezien? Iedere auteur heeft zijn eigen mening, inzichten en gaven en dat deelt hij of zij met ons, zijn lezers. Het is aan de lezer om er wat van te vinden. Ik ben mij er wel bewust van geworden hoe snel het ego en dus ook mijn ego etiketten opplakt en al dat gepieker weinig zoden aan de dijk zet zeker als je steeds hetzelfde riedeltje in je hoofd hoort, meer loslaten en in het nu leven is wel een uitdaging.
Wat mij is bij gebleven is het voorbeeld wat in dit boek wordt gebruikt is hoe je naar dingen kijkt een wezenlijk verschil kan uitmaken, drie mensen kijken ieder met verschillende gekleurde glazen naar de maan, zien allemaal een ander gekleurde maan en proberen elkaar te overtuigen van het eigen gelijk, de vierde persoon heeft neutrale glazen en ziet de maan zoals die echt is, wit. Ze laat de overige personen kijken door deze glazen en hun woordenwisseling is van de baan want ze zien nu in dat de maan echt wit is,
Ik weet niet of ik dit boek zal aanraden, het is een boek wat je aanspreekt of je vind het niks.
Ik geef 3 sterren.