Reistijd, bedtijd, ijstijd

Eén van de gedichten uit Marjolijn van Heemstra’s “Reistijd, bedtijd, ijstijd” luistert naar de titel “en wat als”. De bundel lezend, en herlezend, geloof ik dat dit de kern is van alle tijden. Wat als? De tegenstelling zit al in de vraag, of in ieder geval de twijfel over de juistheid, over de gerechtigheid. Bidden we wel de goeie kant op? Is Moeder Aarde niet een te zoete benaming voor een kloterots? Het onbenoembare samengaan van het geluk en de pijn van een kind waarvoor enkel een vrouw echt het “voorrecht” voor zich mag (en moet) opeisen.
Dat laatste, het “voorrecht” van de vrouw. Ik heb het niet voor niets tussen aanhalingstekens gezet. Het zijn de gedeeltes van de bundel die het meeste indruk op me maken en die me aan het denken zetten. Ergens tipt Marjolijn van Heemstra aan dat de achternaam van de moeder van de moeder van de moeder dikwijls vergeten is. Alsof het er niet toe doet dat zij toch degene is die aan onze wieg heeft gestaan. Waarschijnlijk niet in levende lijve, maar echt in vlees en bloed. Veel dichterbij kun je niet komen en toch, vergetelheid is haar deel.
Wat als?
Wat als Jezus een vrouw was geweest?

“Reistijd, bedtijd, ijstijd” is de derde gedichtenbundel van Marjolijn van Heemstra. Een bundel over het leven, het meest complexe onderwerp waarover je kunt schrijven. Hoe zij dat leven, als vrouw, beleeft en vooral voelt. Realistisch (vrouwen hebben, meer als mannen, de capaciteit om echt realistisch te zijn), zonder zielig of pessimistisch te worden. Een genot om te lezen.

Marjolijn van Heemstra – “Reistijd, bedtijd, ijstijd” (2020)
●●●●○ (4/5)

De complete recensie, met prenten en fragmenten, vind je op mijn blog "Ron de tijd": https://rondetijd.blogspot.com/2022/12/reistijd-bedtijd-ijstijd.html