Zinnen als poezie met prachtige metaforen, maar helaas raakte het verhaal en de personages me onvoldoende.

Ik mocht meelezen in de Hebban Leesclub over ‘Iedereen slaapt in de vallei’, een autobiografische roman van de Italiaanse Ginevra Lamberti, waarmee ze ook doorbrak in eigen land. Ik had hoge verwachtingen van het boek; het beschikbare leesfragment was nieuwsgierigmakend. Ik was er ook wel weer aan toe om even diep in een wat moeilijker boek te duiken, na het lezen van wat fijne makkelijkere romans en thrillers. Bij het boek ontvingen we een lovende brief van de uitgever, waardoor deze hoge verwachtingen nog verder werden aangewakkerd.
Met hoge verwachtingen aan een boek beginnen brengt ook een risico met zich mee, en helaas heeft dit boek me niet de leeservaring gegeven waar ik op hoopte.
De vertelling en thematiek zijn interessant, en de zinnen kennen een vorm van poëzie en symboliek die boeit en uitnodigt tot nadenken, maar helaas heeft het boek zelf me niet geraakt. Er bleef voor mij teveel afstand tussen mij als lezer en de hoofdpersonages. Bij tijd en wijle vond ik het boek ook te pittig en had ik het idee dat ik het niet genoeg begreep.

Mijn boek was dit helaas niet. Maar wie weet, pak ik het boek er over een tijdje in een rustige periode waarin ik me volledig een aantal dagen op het boek kan focussen er weer bij, en kan ik het meer waarderen. Ik vind dat dit boek dit wel verdient.