Een hoofdpersonage om in je hart te sluiten

Ik las The First to Fall op het strand, liggend op een bed met de zee op de achtergrond en een drankje in mijn hand. De setting van het boek ligt juist in de bergen, maar dat maakte voor mijn leesplezier helemaal niets uit. Het was juist een heerlijk contrast en het perfecte boek om me helemaal in te verliezen.

Aurora vond ik echt fantastisch. Ze heeft van alles meegemaakt, maar blijft een lieve en stoere vrouw met een enorme gunfactor. Ze lijkt me goud als vriendin en ik sloot haar meteen in mijn hart. Bij veel andere personages miste ik wel wat diepgang. Hun keuzes voelden soms wat vergezocht, waardoor ik ze minder goed kon begrijpen.

Het verhaal had een heerlijk pakkend begin. Ik zat er direct in en vroeg me steeds af hoe alles zich zou ontwikkelen en wat uiteindelijk de clou zou zijn. De spanning zat goed in elkaar en zorgde ervoor dat ik bleef lezen. Toch waren er ook stukken die me iets te snel afgerond leken, zoals de verhaallijn rond Markus. Daar had meer in gezeten. De spice daarentegen vond ik juist weer té uitgebreid. Voor mij voegde het niet veel toe en het had ook prima zonder gekund.

De ontknoping maakte mijn hoge verwachtingen niet helemaal waar. Ik had gehoopt op een grotere verrassing. Tegelijkertijd zorgde het wel voor genoeg nieuwsgierigheid om het volgende deel te willen lezen. En dat is wat mij betreft toch een heel goed teken. Jammer genoeg is dat vervolg er nog niet, dus het wordt even wachten.