De liefde blijft. De rest is franje.

Ik kende de geschiedenis van de Dust Bowl, een van de donkerste episodes van de Grote Depressie, onvoldoende. Maar tijdens het lezen voelde ik het verstikkende stof branden op mijn huid en in mijn ogen. De trots om in je eigen levensonderhoud te willen voorzien en tegelijkertijd de ontreddering wanneer er geen uitweg blijkt en je je hand moet ophouden. De barre omstandigheden waarin migranten leefden en het onrecht dat hen werd aangedaan.

Kristin Hannah heeft opnieuw een aangrijpend en meeslepend boek geschreven! Prachtig! Ze is een van mijn favoriete schrijfsters en wat mij betreft de koningin van de diepgravende karakterschetsen. Ze weet genuanceerde gevoelens weer te geven zonder ze expliciet te benoemen waardoor je als lezer de ruimte krijgt en de personages onder je huid kruipen. Het verhaal pakt je beet en laat je niet meer los.

Dit is met recht een indrukwekkend portret van Amerika, een episch verhaal over ontberingen, hoop, doorzettingsvermogen en de veerkracht van de menselijke geest. En natuurlijk de liefde… Van een moeder, een echtgenote, een strijdster. Want liefde blijft. De rest is franje.