Sterke roman over ballingschap, veerkracht en liefde

De nieuwste roman van Isabel Allende wordt door velen aangemerkt als haar meest politieke roman, maar wat mij betreft daarom niet minder fraai. Dankzij haar uitgebreide research, levensechte personages en beeldend taalgebruik komt de geschiedenis van de twintigste eeuw tot leven. Nooit eerder heb ik mij de gruwelijkheden en gevolgen van de Spaanse Burgeroorlog zo gerealiseerd als tijdens het lezen van dit boek. De vluchtelingenstromen, dichte grenzen en mensonterende kampen in Frankrijk destijds houden bovendien de hedendaagse vluchtelingenproblematiek een spiegel voor en zijn actueler dan ooit.

De jonge arts Victor Dalmau en zijn vriendin, pianiste Roser Bruguera, vluchten aan het eind van de Spaanse Burgeroorlog met de Winnipeg (een schip gecharterd door de Chileense dichter Pablo Neruda) naar Chili om er een nieuw bestaan op te bouwen. Daarmee ontkomen ze aan de Tweede Wereldoorlog. Maar de ironie van het lot wil dat ze in 1973 opnieuw huis en haard moeten verlaten vanwege fascistisch geweld wanneer Pinochet de macht grijpt.

Naast een historische roman over vluchtelingen en de dictatoriale regimes van Franco en Pinochet, is ‘Bloemblad van zee’ een hoopvol boek over de veerkracht van de mens en zijn volharding steeds weer aan een nieuw leven te beginnen. Met vaart geschreven en met een vleugje romantiek, zoals we van Allende gewend zijn, waarbij aan het eind alle eindjes keurig zijn afgehecht. De moeite waard om te lezen!