Onevenwichtige roman die pas over de helft boeiend wordt

Toegegeven, de eerste 200 pagina’s heb ik mij veelvuldig afgevraagd of ik dit boek niet aan de kant moest leggen. Het gekeuvel en blabla over de seksuele uitspattingen van revuemeisjes in het New York van de jaren veertig kon me weinig boeien. Maar de aanhouder wint! Want in de resterende pagina’s verandert het boek van toon. Niet langer staat de seksuele moraal centraal, maar de Tweede Wereldoorlog, hoe dat mensen verandert en wat de ware aard van vriendschap is. Vivian ontpopt zich tot een volwassen, moedige vrouw die ervoor kiest volgens haar eigen regels te leven. Ze vertelt haar levensverhaal als een lange brief aan ene Angela die haar had gevraagd wat Vivian voor haar vader had betekend. Ver in het boek komen we aan de weet wie deze man was. De wijsheden die Gilbert dan uit haar pen schudt zijn prachtig en maken dat ik het boek uiteindelijk toch met een zucht heb dichtgeslagen en het 4 sterren geef.