Drie generaties misbruikt - een treurige teller als misbruik niet als misdaad wordt gezien

Eerst en vooral moet benadrukt worden dat Angelique in eerste instantie een non-fictie boek heeft willen schrijven (en daar ook wel in is geslaagd) en niet zozeer (alleen) een persoonlijk verhaal.
Daar moest ik toch even inkomen. Zeker het hoofdstuk omtrent haar misbruik wordt vrij sec beschreven, waardoor het me minder raakte dan het eigenlijk zou moeten. Maar het boek wil dan ook volgens mij geen beschrijving geven van het misbruik, maar vooral van de gevolgen van misbruik, die Angelique haar hele leven meesleept. Daar gaat het boek eerder over, dan over een kind dat door haar opa wordt misbruikt.
Haar hoofdstuk waarin ze pedofilie, pedoseksualiteit en de cijfers ervan beschrijft is bijzonder nuchter geschreven, zonder haat naar pedofielen of pedoseksuelen toe, en dat moet je natuurlijk kunnen als iemand die juist misbruikt werd.
Ik vind trouwens dat Angelique veel emotioneler kan schrijven over de pijn van haar geliefden dan over haar eigen pijn. Zo vond ik één van de mooiste hoofdstukken in het boek, en waar ik echt een krop heb moeten wegslikken, het hoofdstuk over de dood van haar zusje Moni. Welke pijn uit dat hoofdstuk spat. Vreemd genoeg is het ook het hoofdstuk waar ik de meeste (druk)fouten in gevonden heb. Want voor de rest is het boek ook heel netjes afgewerkt. Het is duidelijk dat ze een redactrice heeft gevraagd het boek te redigeren, en verder ben ik ook helemaal weg van de cover.
Ook het hoofdstuk die vooral uit een briefwisseling bestaat tussen haar en een vriend, die kort daarna zou overlijden, is bijzonder aangrijpend.

Ik denk dat dit boek voor dit jaar het moeilijkst de beoordelen was. Ze hanteert dan ook verschillende stijlen in het boek, waardoor ik precies aan elk deel een score zou moeten geven in plaats van aan heel het boek. Zo vond ik het wat moeilijk erin te komen, juist omdat ze vrij rationeel schrijft. Dat wil niet zeggen dat het niet interessant is, het is een uiterst interessant boek, interessanter eigenlijk dan de meeste fictie of biografieën over pedofilie dat ik al heb gelezen, juist omdat ze verder gaat dan gewoon een persoonlijk verhaal te vertellen. Ze wil de gevolgen, hoe ze met die gevolgen omging en hoe de wereld die gevolgen ervoer in het boek beschrijven, en dat lukt haar wel.
Drie sterren vind ik dan ook onvoldoende, maar vier sterren zou misschien net teveel zijn... Dus laat ik het houden op een krappe vier sterren.