Knap verteld! Respect

Ik mocht dit boek lezen voor de leesclub van Hebban, waarvoor dank.

Dit boek begint tijdens de lockdown, Dov, de achterkleinzoon van Lily bladeren door een fotoboek en vinden een bankbiljet met een tekst op geschreven. Lily begint te vertellen over hoe ze aan dat biljet kwam en dat ze zichzelf beloofd heeft 'haar verhaal van Auschwtitz' wereldwijd bekend te maken. Zodat dit nooit zou vergeten worden.
Samen schreven ze dit boek en wat voor een verhaal was me dat.
Het begint in de aanloop naar WOII. Als haar vader ziek wordt belooft ze hem op zijn sterfbed voor haar moeder, zussen en broers te zorgen.
Dan breekt de hel los, de Hongaarse Joodse families worden een voor een naar een Ghetto gebracht en afgevoerd naar concentratiekampen.
Lily vertelt het verhaal zo zuiver, zo volledig, zo sereen. het lijkt of je naast haar meeloopt.
Na het kampverhaal en haar bevrijding komt het deel over het terug proberen op te nemen van haar leven, of liever het terug rechtkrabbelen. Niet meer in Hongarije, maar Zwitserland en daarna Israël en UK. Hoe ze daar geraakt en hoe ze haar man leert kennen, haar leven tot nu toe.
Verbazingwekkend, hoe ze op haar leeftijd (96) zich alles nog herinnert en kan vertellen. Na wat ze heeft meegemaakt kan ik maar 1 ding zeggen, wat een sterke madam! Niets dan respect.
Ook een beetje blij dat haar verhaal nog kan verteld worden, zoiets als wat er toen gebeurde mag nooit of te nimmer vergeten worden!
Nu... gezien de toestand van tegenwoordig is het duidelijk dat dat ook niet veel uithaalt, maar goed, het is het gedacht dat telt zeker.