Toch wel indrukwekkend

Ik mocht dit boek lezen van AmboAnthos, bedankt daarvoor!

Ik was erg benieuwd naar het verhaal, altijd geïnteresseerd in de geschiedenis, zeker als het om de wereldoorlogen gaat. Iets wat nooit vergeten mag worden. Toeval wil dat ik onlangs de Arolsen Archives ontdekt heb op zoek naar een persoon die misschien familie is en in Zuchthaus Brandenburg-Görden heeft gezeten. Voor de geïnteresseerden, ze hebben HEEL veel informatie. Dit terzijde...

Ik heb hier een dubbel gevoel bij, langs 1 kant, de verhalen van de oorlogslachtoffers en hun nabestaanden zijn erg indrukwekkend en geschreven alsof je er zelf bij staat. Hier is duidelijk veel energie ingestoken.
De SS-ers, het leven in de kampen en de ghetto's ...
Hiervoor geef ik een dikke 5 *
Aan de andere kant is het verhaal van het persoonlijke leven van Irène, een Franse die naar Duitsland geëmigreerde, daar gescheiden van haar Duitse echtgenoot leeft. Ze werkt in de Arolsen Archives en doet onderzoek naar de overgebleven persoonlijke spullen van de slachtoffers. Interessant om te lezen hoe het eraan toe gaat, maar soms erg langdradig en verwarrend. Het verhaal springt van de ene naar de andere familie, dan weer naar Eva, een collega van Irène die zelf ook overlevenden is van een kamp. Een ellenlange brief bijvoorbeeld. Ik moest soms wel erg doorbijten om verder te lezen.