Lang maar boeiend plot

De Ierse Lucinda Riley verkreeg grote bekendheid met haar serie 'De zeven zussen'. Naast deze reeks met historische romans verschenen er ook meerdere standalones van haar hand. Dat verhalen vertellen haar in het bloed zit, merkte ook haar zoon Harry Whittaker. Van kleins af aan vertelde Riley hem verhalen voor het slapen gaan. Dit zorgde bij Whittaker voor de nodige inspiratie en resulteerde uiteindelijk in Bram en het droomengeltje, dat hij samen met zijn moeder schreef. Het boek, dat is vertaald door Erica Disco, is een eerste deel uit de serie 'Beschermengeltjes', een prentenboekenreeks speciaal voor kinderen.

In Bram en het droomengeltje verhuist Bram naar het platteland. Zijn ouders ruilen hun krappe flat in voor een groot woonhuis. De kamer van Bram is gigantisch, er is voldoende ruimte om zijn hele treinbaan uit te leggen. Een plek waar hij heerlijk kan spelen en slapen. Tot hij de eerste avond naar bed gaat en er een paar grote oranje ogen voor zijn raam verschijnt. Bram is bang en krijgt nachtmerries. Hij wil terug naar zijn oude vertrouwde slaapkamer. Gelukkig komt Lot het droomengeltje hem helpen.

Wie als volwassene de omvangrijke boeken van Riley kent, zal niet verbaasd zijn dat ook Bram en het droomengeltje veel tekst bevat. Daar waar in menig prentenboek weinig of zelfs geen woorden worden gebruikt, hebben Riley en Whittaker het anders aangepakt. De pagina’s komen door de hoeveelheid woorden vol over en met 58 pagina’s is Bram en het droomengeltje dan ook een lang verhaal om in een keer voor te lezen. Het boek zorgt eerder voor meerdere avonden voorleesplezier. Wel is het zaak op een niet al te spannend moment te stoppen, want de ogen van het monster kunnen door de krachtige woorden en prachtige tekeningen angstaanjagend overkomen.

'Hij trekt de gordijnen open en ziet twee enorme, griezelige, gloeiende ogen door het raam naar hem staren.'

Niet alleen de tekst is veel, ook de zinnen zijn lang door het veelvuldig gebruik van bijzinnen en bijvoeglijke naamwoorden. Daarnaast wordt er afwisselend verteld over Bram, Lot het beschermengeltje en hoe het is als je bang bent. Er gebeurt veel en soms zorgt dit voor valpartijen bij het voorlezen.

Maar, doordat het een langer verhaal is en het duo heeft gekozen voor uitgebreidere beschrijvingen, komt de plot wel tot leven. Kinderen voelen en begrijpen de angst van Bram en putten troost uit het idee dat er engeltjes zijn die over je waken. De dromerige tekenstijl van de Duitse Marie Voigt maakt het boek helemaal af. Het verhaal is mooi om naar te luisteren, maar de liefelijke tekeningetjes met de zachte kleuren zijn mogelijk een nog groter genot om naar te kijken. Ook voor oudere kinderen is Bram en het droomengeltje, mede door de lengte van het verhaal, een fijn boek om uit voorgelezen te worden.