Een zomerse roman vol drama, maar zonder tranen

Het is een van de meest afschuwelijke dingen die je kan overkomen. Je verliest onverwachts je man, hij was de liefde van je leven. Je had nog zoveel samen willen doen, maar het is jullie niet gegund. Overleven begint en je probeert jullie tienerdochter zo goed mogelijk op te voeden. Dat is wat Camille overkomt. Ze probeert het leven voor haar en haar dochter zo veilig mogelijk te houden, risico’s zijn uitgesloten. Geen relaties en geen reizen meer. Maar of dat is vol te houden…  

De Amerikaanse Susan Wiggs (1958) weet wat feelgood is. Ze schrijft het liefst over alledaagse levens van gewone mensen, waardoor haar verhalen herkenbaar zijn en het niet moeilijk is je in te leven in de personages uit haar boeken. Gecombineerd met een dosis drama en romantiek zorgt Susan Wiggs voor een ontroerend, maar fijn gevoel tijdens het lezen. In De zomer dat alles anders werd voegt ze nog een element toe: historie.

Camille’s vader Henry blijkt een huis in Frankrijk te bezitten. Samen spitten ze een kist van de moeder van Henry door, vol oude spullen en foto’s. Dit roept veel vragen op bij zowel Camille als Henry. Wat is er in de Tweede Wereldoorlog gebeurd in het Provençaalse dorpje? En waarom heeft Camille’s vader in Frankrijk alles achtergelaten en is hij nooit teruggekeerd? 

Het boek is opgedeeld in verschillende delen. Fotografie speelt een belangrijke rol en elk deel begint met een quote over fotografie. Lange tijd lezen we in het heden, tot we halverwege het boek ineens een switch maken naar het verleden. Daarna wisselen heden en verleden elkaar sneller af, waarbij de lezer bij elke overgang met een kleine cliffhanger wordt achtergelaten.

De schrijfstijl van Wiggs is prettig. Ze combineert makkelijk te lezen passages met wat poëtischer gevormde zinnen. Haar omschrijvingen van de -vooral Franse- plaatsen zorgen voor een levendig beeld bij de lezer. Wat zou je graag die zomer in Frankrijk door willen brengen. Met haar woorden weet ze goed de setting van het verhaal te schetsen.

“Een eenzame kitesurfer gleed over het ondiepe water, onder de fleurige boog van zijn kite.”

Toch weet Wiggs diezelfde woorden niet krachtig in te zetten om haar personages vorm te geven. Hoewel ze graag schrijft over gewone mensen en hun sores, komen de motieven van Camille niet sterk over. Enerzijds zegt ze in haar hart geen plek te hebben, behalve voor haar verdriet. Maar aan de andere kant heeft Camille in vijf jaar tijd wel meerdere dates en een lange relatie gehad én valt ze eenvoudig voor hoogleraar Finn. Ze zegt de nagedachtenis aan haar man levend te willen houden, maar hun sterke verbintenis voelt de lezer niet. Ook de geschiedenis van Finn lijkt niet te passen bij de vrouwenverslinder die hij zou zijn. De lezer wordt met een hoop loze woorden en gemixte gevoelens het boek door gestuurd. Daarnaast zijn Wiggs beschrijvingen van onder andere de bezetting in Frankrijk niet zo intens dat het door je ziel snijdt of je in je hart raakt. De gruwelijkheden van een oorlog, van onderdrukking en van verlies had Wiggs meer uit kunnen buiten om zo de lezer te ontroeren. Gemiste kansen.

De kleurige setting van de Franse dorpjes, het leven aan de kust, de nieuwsgierigheid naar het verleden en de fijne schrijfstijl van Wiggs maken De zomer dat alles anders werd een boek dat je zo uit hebt. Helaas worden de vele opzichzelfstaande losse eindjes te gemakkelijk door de schrijfster afgerond. Iets dat, zeker tegen de achtergrond van een oorlog, niet nodig was geweest. Fijn leesvoer voor een (naderende) vakantie, maar een boek dat hier en daar wat cachet mist.