griezelige sfeer

Huiveringwekkend is de atmosfeer in dit boek van de eerste tot de laatste pagina. Haïti, het decor van deze thriller is allesbehalve een aanlokkelijke locatie. In het boek wordt afgeteld tot aan het moment van het noodlot dat het eiland trof, met de verwoestende aardbeving van 2010.

In flashbacks keren we terug naar het jaar 1984, op het hoogtepunt van de macht van dictator Duvalier, in de volksmond Baby Doc genaamd, vieren corruptie en illegale kinderhandel hoogtij.
Genoeg praktijken die het daglicht niet kunnen verdragen...
Daarnaast kent het eiland een traditie van voodooreligie en zijn er aanwijzingen bij de vermoorde echtparen dat het hier gaat om een rituele voodoomoord. Er worden papieren doodskistjes bij de lichamen gevonden. Wat gebeurde er vroeger met de kinderen in het weeshuis met de lugubere bijnaam "het gelukkige graf"?


In het boek wordt vaak een verwijzing gemaakt naar Orpheus en Euridice in de onderwereld, en dat is niet toevallig. Hoofdpersonen Simon en Rachelle dalen of in een soort van duistere onderwereld die Haïti heet, met een griezelig verlaten weeshuis hiervan als meest beangstigende voorbeeld.
Het boek is dan ook een echte pageturner en hij had nog wel wat dikker mogen zijn!