Lezersrecensie
Het is Schaduw wat de Klok slaat.
Met zijn debuut ‘Vlinder in de Storm’ won Walter Lucius in 2013 de Schaduwprijs. Zijn tweede boek heet ‘Schaduwvechters’ en het is inderdaad ‘schaduw’ wat de klok slaat. Onze hoofrolspelers doen hun uiterste best om alles wat verborgen is in de schaduw, aan het licht te brengen. Al moeten ze hiervoor een schaduwgevecht leveren, met zichzelf of met de wereld. Hun schimmige strijd bezorgt de lezer heel wat aangename en spannende uurtjes waarin de diepgang niet ontbreekt.
Dit tweede deel van de Hartland-trilogie liet even op zich wachten. Lucius ontwikkelde zijn schrijfstijl en besloot het eerste deel te herzien zodat beiden beter op elkaar aansluiten. De verhaallijn is hetzelfde gebleven en details die niet nodig zijn voor het verhaal zijn geschrapt. Beide boeken zijn in een nieuw jasje uitgebracht en deel één is voor een schappelijk prijsje verkrijgbaar.
‘Vlinder in de Storm’ eindigt met de Tsjetsjeense gijzeling in Moskou. Onderzoeksjournaliste Farah zit met een bomgordel om vastgebonden op een stoel en er klinkt een explosie. In ‘Schaduwvechters’ blijkt ze nog in leven te zijn en wordt ze gezocht door de autoriteiten die menen dat ze een jihadistische terroriste is. Ze vlucht naar Indonesië waar ze hoopt de waarheid over de criminele Russische oligarch Lavrov te achterhalen. Lavrov lijkt de spil te zijn van een wereldwijd crimineel complot waarbij politieke omkoping, chantage en moord niet worden geschuwd. Haar collega’s Paul en Anya dragen hun steentje bij, om vanuit Moskou en Amsterdam, dit ingewikkelde complot te ontmaskeren en Farah’s onschuld te bewijzen. Ondertussen onderzoekt de politie in Nederland een ongeluk waarbij de dader is doorgereden en een Afghaans kind het slachtoffer is. Er is sprake van kindermisbruik en mensenhandel, en de Nederlandse minister Lombard lijkt erbij betrokken. Ook is er een connectie met de corrupte zakenman Lavrov. Inspecteur Radjen Tomasao ondervindt een hoop tegenwerking in zijn onderzoek omdat bewijsmateriaal verdwijnt en getuigen het loodje leggen.
Kenmerkte het vorige boek zich door een stormvloed van details, in dit deel is lucht en ruimte te bespeuren. De schrijfstijl lijkt sierlijker, nog beeldender en daardoor compacter. Zo vergelijkt Inspecteur Tomasoa zijn huwelijk met de scheuren in het plafond waarvoor hij de energie niet kan opbrengen ze te dichten. Zonder in details te treden, is met deze beeldende beschrijving alles over zijn huwelijk gezegd wat er te zeggen valt. Het verhaal is beter leesbaar, er is meer ruimte voor de ontwikkeling van de karakters en de ingewikkelde plot is makkelijker te volgen. De wisseling van vertelperspectief zorgt voor de spanning, hoewel in het begin voor het gevoel wel vaak gesprongen wordt tussen de belevenissen van de hoofdpersoon. Na zo’n honderdvijftig pagina’s valt het niet meer op en zuigt Walter je mee in de belevenissen van onze helden. Het verhaal wordt levensechter doordat Lucius uit de actualiteit put en schandalen zoals de Tsjetsjeense gijzeling een twist geeft die zijn weerga niet kent. Dat alles één groot complot blijkt, maakt het verhaal nog ijzingwekkender.
Opvallend is het terugkerende thema van Schaduw versus Licht. Niet alleen vechten onze helden om de verborgen waarheid aan het licht te brengen, ze moeten ook als echte ninja’s vanuit de schaduw vechten. Farah en Tomasoa hebben op persoonlijk vlak nog wat lijken in hun kast liggen. Beiden moeten de schaduwen uit hun leven onder ogen zien. Het is niet verwonderlijk dat termen als schaduwteam, schaduwmeester en schaduwspel in de tekst terug te vinden zijn. Ook omschrijvingen van duistere persoonlijkheden zoals minister Lombard bevestigen dit beeld: “Radjen zag dat er ook iets onheilspellends in de ogen school, alsof iemand anders er stiekem doorheen keek meekeek, vanuit een schemer waar het naar een muf soort eenzaamheid rook.’
Schaduwvechters is een spannende en complexe actiethriller over goed en kwaad, met levendige helden die je hart stelen. Dit boek is zeker aan te raden als je houdt van ingewikkelde plots met meerdere verhaallijnen. Voor een beter begrip kun je beter eerst het eerste deel lezen.
Dit tweede deel van de Hartland-trilogie liet even op zich wachten. Lucius ontwikkelde zijn schrijfstijl en besloot het eerste deel te herzien zodat beiden beter op elkaar aansluiten. De verhaallijn is hetzelfde gebleven en details die niet nodig zijn voor het verhaal zijn geschrapt. Beide boeken zijn in een nieuw jasje uitgebracht en deel één is voor een schappelijk prijsje verkrijgbaar.
‘Vlinder in de Storm’ eindigt met de Tsjetsjeense gijzeling in Moskou. Onderzoeksjournaliste Farah zit met een bomgordel om vastgebonden op een stoel en er klinkt een explosie. In ‘Schaduwvechters’ blijkt ze nog in leven te zijn en wordt ze gezocht door de autoriteiten die menen dat ze een jihadistische terroriste is. Ze vlucht naar Indonesië waar ze hoopt de waarheid over de criminele Russische oligarch Lavrov te achterhalen. Lavrov lijkt de spil te zijn van een wereldwijd crimineel complot waarbij politieke omkoping, chantage en moord niet worden geschuwd. Haar collega’s Paul en Anya dragen hun steentje bij, om vanuit Moskou en Amsterdam, dit ingewikkelde complot te ontmaskeren en Farah’s onschuld te bewijzen. Ondertussen onderzoekt de politie in Nederland een ongeluk waarbij de dader is doorgereden en een Afghaans kind het slachtoffer is. Er is sprake van kindermisbruik en mensenhandel, en de Nederlandse minister Lombard lijkt erbij betrokken. Ook is er een connectie met de corrupte zakenman Lavrov. Inspecteur Radjen Tomasao ondervindt een hoop tegenwerking in zijn onderzoek omdat bewijsmateriaal verdwijnt en getuigen het loodje leggen.
Kenmerkte het vorige boek zich door een stormvloed van details, in dit deel is lucht en ruimte te bespeuren. De schrijfstijl lijkt sierlijker, nog beeldender en daardoor compacter. Zo vergelijkt Inspecteur Tomasoa zijn huwelijk met de scheuren in het plafond waarvoor hij de energie niet kan opbrengen ze te dichten. Zonder in details te treden, is met deze beeldende beschrijving alles over zijn huwelijk gezegd wat er te zeggen valt. Het verhaal is beter leesbaar, er is meer ruimte voor de ontwikkeling van de karakters en de ingewikkelde plot is makkelijker te volgen. De wisseling van vertelperspectief zorgt voor de spanning, hoewel in het begin voor het gevoel wel vaak gesprongen wordt tussen de belevenissen van de hoofdpersoon. Na zo’n honderdvijftig pagina’s valt het niet meer op en zuigt Walter je mee in de belevenissen van onze helden. Het verhaal wordt levensechter doordat Lucius uit de actualiteit put en schandalen zoals de Tsjetsjeense gijzeling een twist geeft die zijn weerga niet kent. Dat alles één groot complot blijkt, maakt het verhaal nog ijzingwekkender.
Opvallend is het terugkerende thema van Schaduw versus Licht. Niet alleen vechten onze helden om de verborgen waarheid aan het licht te brengen, ze moeten ook als echte ninja’s vanuit de schaduw vechten. Farah en Tomasoa hebben op persoonlijk vlak nog wat lijken in hun kast liggen. Beiden moeten de schaduwen uit hun leven onder ogen zien. Het is niet verwonderlijk dat termen als schaduwteam, schaduwmeester en schaduwspel in de tekst terug te vinden zijn. Ook omschrijvingen van duistere persoonlijkheden zoals minister Lombard bevestigen dit beeld: “Radjen zag dat er ook iets onheilspellends in de ogen school, alsof iemand anders er stiekem doorheen keek meekeek, vanuit een schemer waar het naar een muf soort eenzaamheid rook.’
Schaduwvechters is een spannende en complexe actiethriller over goed en kwaad, met levendige helden die je hart stelen. Dit boek is zeker aan te raden als je houdt van ingewikkelde plots met meerdere verhaallijnen. Voor een beter begrip kun je beter eerst het eerste deel lezen.
1
Reageer op deze recensie
