Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

spannend maar weinig diepgang

Silke Wimme 27 april 2019
Korte inhoud
Kassie wandelt gehaast de straat op en botst tegen Jacob. Zij raakt volledig over haar toeren en wil Jacob waarschuwen voor iets. Maar Jacob wil niet luisteren, loopt snel door en Kassie wordt opgepakt door de politie omdat zij Jacob aangevallen zou hebben. Later wordt Jacobs lichaam zwaar mishandeld teruggevonden door de politie en onmiddellijk komt Kassie terug in beeld. Heeft zij iets te maken met de moord op Jacob?

Ze moet van de politie in therapie bij Adam, die haar verhaal ook maar moeilijk kan geloven. Hij luistert wel naar haar en komt zo in diskrediet bij zijn collega’s en de politie. Tijdens een van hun sessies loopt Kassie zomaar een drukke baan over waarbij zij haar leven riskeert. Wanneer Adam vraagt waarom zij dit deed, legt zij hem uit dat zij niet bang hoefde te zijn, gezien zij weet dat hij haar zal vermoorden. Dan wordt er ook nog een tweede lichaam gevonden. Alweer blijkt er een link te zijn naar Kassie, Rochelle was namelijk haar maatschappelijk begeleidster.
Heeft Kassie een handlanger met wie zij samen de moorden beraamde? Is zij echt wel zo onschuldig als ze zelf zegt? Misleid zij de politie? Ook Adam twijfelt aan Kassie maar wil haar een kans geven zichzelf te bewijzen. Dit verloopt echter niet zonder grootse gevolgen.

Conclusie
M.J.Arlidge heeft verschillende scripts geschreven voor onder andere Monarch of the Glen en Mistresses, maar hij is vooral gekend als Brits thrillerauteur. Zijn boeken met inspecteur Helen Grace in de hoofdrol zijn stuk voor stuk bestsellers. Ik keek dan ook reikhalzend uit naar zijn nieuwe thriller Kom je spelen, die een stand-alone is. De tekst op de achterflap werkt zeer prikkelend. Je weet onmiddellijk al dat Kassie voorspelt dat Adam haar zal vermoorden waardoor je als lezer onmiddellijk het boek wilt verslinden.

Kom je spelen is geschreven in de kenmerkende schrijfstijl van M.J.Arlidge, eenvoudig, snel en zonder al te veel franje. Altijd to-the point dus. Door de korte hoofdstukken komt er dan nog eens meer vaart in het verhaal, waardoor je als een hoge snelheidstrein door het boek heen raast. Hierdoor mist het boek wel heel wat diepgang. De personages blijven oppervlakkig en daardoor doen ze handelingen die niet logisch lijken. Mocht er hier wat dieper op ingegaan zijn, zou het heel wat meer helderheid brengen in hun denken. Zoals wanneer Kassies moeder plots vertrekt en alle contact verbreekt. Het lijkt me ondenkbaar dat een moeder haar kind in de steek laat wanneer deze haar net het meest nodig heeft. En dan is er nog Kassie, een zelfstandige tiener zonder vrienden, meestal rondzwervend op straat, die het dan niet ziet zitten om alleen te wonen in het huis van haar moeder wanneer deze vertrekt. Ik kan het mij niet voorstellen, dat een opstandige en zelfstandige tiener het niet leuk zou vinden om een tijdje alleen te wonen.
Mits er een betere en diepere uitwerking van de personages was geweest dan zou je als lezer bepaalde handelingen beter begrijpen en minder onrealistisch vinden. Deze lijn trekt zich echter verder door het hele verhaal heen...

Er zijn heel wat wendingen die niet lijken te kloppen en ongeloofwaardig lijken. Dit komt omdat het verhaal aan de oppervlakkige kant blijft en weinig diepgang lijkt te hebben. Bovendien had ik ook het gevoel dat er wendingen aan het verhaal toegevoegd waren om tot de uiteindelijke plot te kunnen komen. Op deze manier blijf ik ook met heel wat vragen zitten. Zo begrijp ik niet dat Kassie er alles aan doet om de slachtoffers van de moordenaar te waarschuwen om haar eigen ‘vloek’ te verbreken, maar haar enige twee vrienden waarschuwt zij dan niet en probeert zij ook niet te redden? Het redden van hen zou ook de vloek kunnen verbreken.

Had het verhaal beter uitgewerkt geweest zou het mij zeker meer bevallen. Het paranormaal elementje vind ik origineel en spreekt mij aan. Er zijn denk ik weinig thrillerauteurs die daar gebruik van maken hoewel het wel af en toe voorkomt in thrillerseries op televisie. Op vlak van originaliteit scoort M.J.Arlidge, net als in zijn Helen-Grace serie, weer hoog. Ik had hoge verwachtingen van deze thriller, misschien ook wel te hoog, maar ik bleef op mijn honger zitten. Bovendien blijf ik nog met teveel vragen zitten en zijn er teveel wendingen die mij ongeloofwaardig lijken. Maar omdat ik het toch origineel vond, geef ik het boek nog een 2.5 sterren.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Silke Wimme