meer van verwacht

Met dank aan uitgeverij Meulenhoff voor dit recensie-exemplaar

Korte inhoud

Hoonie heeft een klompvoet en hazenlip. De kans dat hij zijn aandoeningen doorgeeft aan zijn kinderen is reëel waardoor het voor hem niet makkelijk is een geschikte huwelijkskandidate te vinden. Maar dan vindt hij dankzij een koppelaarster een geschikte vrouw uit een lagere sociale klasse. Na een aantal miskramen krijgen ze eindelijk een gezonde dochter, Sunja.

Sunja krijgt als enigste kind van haar ouders een beschermde opvoeding. Naïef denkt zij dat ze de man van haar dromen heeft ontmoet en wordt zwanger van hem, maar dan blijkt dat deze man haar enkel als pleziertje zag en haar laat vallen. Isak, die op doorreis is naar Japan, wil haar helpen en beslist met haar te trouwen. Op deze manier zal zij ook haar familie niet ten schande zijn. Aangekomen in Japan proberen ze beiden hun nieuwe leven op te starten met WOII op de achtergrond.

Conclusie

De auteur Min Jin Lee werd geboren in Zuid-Korea, maar haar ouders migreerden al snel naar de USA. Zij was nog maar 7 jaar toen zij in Amerika arriveerde. Door haar eigen ervaring als immigrant gaat ‘Pachinko’ verder en dieper dan andere boeken over dit thema.
‘Pachinko’ gaat vooral over de Koreaanse migranten in Japan. Min had dertig jaar geleden het idee opgevat om een boek te schrijven rond dit thema en heeft het ook meermaals herschreven, want zij wou een verhaal dat klopt. Dit komt zeker ten goede aan dit boek, je merkt onmiddellijk dat Min Jin Lee een zeer grondige research gedaan heeft, waarbij de aandacht niet hoofdzakelijk op de feiten lag maar vooral op de personages zelf. Waarom immigreerden zij, hoe voelen zij zich in hun nieuwe ‘thuisland’, met welke problemen komen zij in aanraking, … . Maar ze gaat nog dieper door andere aspecten aan te halen zoals discriminatie, werkgelegenheid, woekeraars, de geschiedenis van het koloniaal Christendom, politiewerk, … .


Het boek is een dikke pil en kabbelt soms wat traag vooruit wat eigen is aan Aziatische werken, niettegenstaande verveelt het geen minuut. Als lezer ben je telkens benieuwd hoe het nu wel verder gaat met Sunja en de andere personages. Toch ging het soms wat ‘te’ traag vooruit en kwam de familiegeschiedenis wat saai over. Ik miste meer aandacht op de sociale thema’s.

Het boek bestaat uit drie grotere delen die telkens opgedeeld zijn in kleinere hoofdstukjes. Handig hierbij zijn de tijdsaanduidingen. Min schrijft op een eenvoudige manier en niet zeer vernieuwend. Soms komt het zelfs wat houterig over, vooral de conversaties zijn wat stijf en onnatuurlijk. Lezers die vaak dikke boeken lezen zijn wel al wat gewoon en zouden wel eens teleurgesteld kunnen zijn op vlak van schrijfstijl van deze auteur. Dit kan natuurlijk ook te wijten zijn aan de vertaling…maar gezien ik de originele versie niet heb gelezen is dit moeilijk te bepalen.

Het verhaal is soms wat voorspelbaar en de verschillende personages zijn stereotiep. Niettegenstaande ben je als lezer wel steeds nieuwsgierig naar hoe het verder gaat met Sunja.

Het is zeker en vast een boek met veel potentieel: de verscheidene thema’s zoals migratie, Japan-Korea relatie, koloniaal Christendom, … en de familiesaga, Jammer genoeg wordt dit een beetje tenietgedaan door de houterige schrijfstijl van de auteur. Het boek zou voor mij redelijk veel sterren krijgen mocht ik enkel het verhaal sterren geven, maar gezien de matige schrijfstijl zal ik het boek een 3 sterren geven.