goed debuut

Korte inhoud

Black Country, Teresa Wyatt wordt vermoord teruggevonden en inspecteur Kim Stone wordt samen met haar team op de zaak gezet. De moord op Teresa blijkt nog maar het begin te zijn, al snel volgen er nog andere slachtoffers. Zou er een seriemoordenaar aan het werk zijn? Iedereen houdt zijn adem in.
Er lijkt bovendien een link te zijn naar een oud weeshuis en bepaalde gebeurtenissen die daar hebben plaatsgevonden dertig jaar geleden. Kim Stone probeert de vele geheimen uit het verleden op te rakelen, maar dit lijkt allemaal niet zo eenvoudig te zijn als op het eerste zicht lijkt. Ze heeft namelijk ook nog haar eigen bagage die ze met zich meedraagt en die het onderzoek wel eens zouden kunnen hinderen.
Zal zij de dader vinden alvorens er nog slachtoffers vallen? Het wordt een spannende race tegen de tijd.

Conclusie

Stille schreeuw is het debuut van Angela Marsons en het eerste boek in de serie met inspecteur Kim Stone in de hoofdrol. In Groot-Brittannië is de serie reeds meerdere malen hoog in de bestsellerlijsten terechtgekomen. Stille schreeuw verscheen oorspronkelijk in 2015 en wordt nu ook eindelijk in het Nederlands uitgebracht, ondertussen zijn er reeds 12 inspecteur Kim Stone thrillers uit Angela’s pen voortgevloeid en verschenen in Engeland. Ik voelde mij dan ook geëerd omdat ik de mogelijkheid kreeg om het boek voor de Nederlandstalige verschijningsdatum reeds te lezen. Uiteraard was ik ook, als thrillerfan, nieuwsgierig naar deze nieuwe Britse sensatie.

Al vanaf de eerste pagina werd ik in het verhaal meegezogen, dit voornamelijk door de wisselende perspectieven: dader, slachtoffer, Kim Stone, … we kunnen als lezer alles meevolgen vanuit hun point-of-view. Zo volgen we in een eerste hoofdstuk het slachtoffer en hoe ze om het leven komt, waardoor je als lezer letterlijk in het verhaal wordt meegezogen. Het klinkt luguber maar de auteur heeft hier op een mooie beeldende wijze weergegeven wat de gedachten van het slachtoffer waren net voor zij stierf en zo de toon voor de rest van het verhaal gezet. Allerlei vragen gingen door mijn hoofd tijdens het lezen van dit eerste deel en ik kreeg er ook mijn eerste kippenvel gevoel bij. Zou het echt zo zijn voor iemand sterft? Zouden dit de echte gedachten kunnen zijn van een slachtoffer net voor zij vermoord wordt? Het intrigeerde mij enorm.
Angela schrijft in klare duidelijk taal en verdrinkt zichzelf niet in details. Hierbij vergeet ze niet om de nodige aandacht te besteden aan de setting van het verhaal. De omschrijvingen van Black Country worden met veel liefde en gevoel voor detail neergepend. Het was alsof ik er zelf rondliep en alles zelf kon zien en beleven. Bovendien maakt de auteur gebruik van die typische Britse humor die het verhaal wat flair geeft. Op bepaalde ogenblikken vond ik dat er wel heel veel conversaties gehouden werden, hierdoor miste ik soms toch wat meer diepgang, doordat je minder de gedachten van de personages kon meevolgen.
De personages worden goed en realistisch uitgewerkt, doch doet ook hier weer de typische vrouwelijke inspecteur mee en haar hulpje: een sterke, harde tante die uiteindelijk toch een klein menselijk hartje heeft en haar rechterhand die overal achter haar aan loopt en nogal wat loom overkomt. Ik vind de hoofdpersonages dus net niet origineel genoeg, het is precies alsof ik hen reeds ken uit andere misdaad verhalen. Stille Schreeuw voor mij ook af en toe iets te voorspelbaar, maar door de verschillende onverwachte plotwendingen bleef de spanning er toch nog in. Het verhaal wordt over het algemeen realistisch gebracht, maar ik blijf toch over enkele elementen struikelen die te toevallig zijn en zo werden gecreëerd om het verhaal te doen kloppen en tot een bepaald plot te komen.

Een geslaagd debuut met zeker potentieel, maar een paar aandachtspuntjes zoals de personages en het nog realistischer brengen van de plot. Van mij krijgt Stille schreeuw 3,5 sterren ***