hands down het beste romandebuut wat ik in tijden heb gelezen!

Renke heeft haar opa al tijden niet gezien maar opeens krijgt ze een brief met daarin een origami kraanvogel en een dagboekfragment van hem. Haar opa blijkt ALS te hebben en is vertrokken naar Japan om zijn laatste wensen in vervulling te laten komen. Waar zijn leven tegen het einde loopt begint het leven van Renke pas, ze besluit naar Japan te gaan om haar opa opnieuw te leren kennen. Maar ze had niet verwacht ook zichzelf te ontdekking. 

“‘Kintsugi,’ zei opa. […] ‘Zo heet de techniek waarmee je een perfecte imperfectie maakt. Als je gebroken bent, betekent dat niet automatisch dat je lelijk bent. NA een breuk ontstaat er ruimte. Dat is de plek voor het goud. Als je het een kans geeft maakt het je mooier dan je ooit bent geweest.’” 

Eerlijk gezegd had ik niet hele hoge verwachtingen van dit boek, niet alleen omdat het een debuut boek is maar ook omdat het een beladen onderwerp is en ik mij niet goed kon voorstellen hoe dit kon worden verwerkt in een boek zonder dat het te zwaar zou worden. But boy how wrong was I!! Dit is het beste boek wat ik in tijden heb gelezen!

De schrijfstijl van Lucia is meeslepend en doet denken aan de schrijfstijl van Jojo Moyes, die zware onderwerpen ook tot een geweldige roman kan omtoveren. Het boek is haast niet weg te leggen en doordat je steeds maar een stukje leest over opa Pieter wordt je steeds nieuwsgieriger naar hoe het met hem gaat en wat hij allemaal beleeft in Japan. 
Je leest het boek, op de dagboekfragmenten na, uit het oogpunt van Renke en wat is zij goed uitgewerkt door Lucia van den Brink, binnen enkele hoofdstukken heb je echt een band met haar ontwikkelt en door de beeldende schrijfstijl zie je al snel wat Renke ziet en beleef je het avontuur echt met haar mee. 

“Paniekerig begint ze door de ruimte te banjeren, naar het raam, naar de andere kant, de andere hoek, dan de gang door, naar de voordeur, naar buiten, de straat op, want ze willen rennen, iemand zijn die ergens naartoe gaat, maar ze weet niet meer waarnaartoe. Er is alleen nog de plek waar hij geweest was.” 

Lucia heeft niet alleen het actuele en heftige onderwerp ALS verwerkt in haar boek maar ook de verslaving die de meeste mensen hebben aan internet, hun telefoon, altijd bereikbaar zijn en het perfecte plaatje weergeven op social media. Deze thema’s kunnen al snel teveel het verhaal beïnvloeden maar Lucia heeft dit op zodanige manier verwerkt dat het niet teveel opvalt of de aandacht afleidt van het belangrijke verhaal over Pieter.
Van mij had dit boek nog minstens 200 pagina’s langer mogen zijn want ik had zo graag nog meer willen weten over opa Pieter, Renke en haar moeder Julia, die al vanaf jongs af aan een moeilijke band met haar vader heeft. Toch is het boek op moment dat je de laatste zin leest afgesloten, er liggen geen vragen meer open en je fantasie kan verder denken aan hoe het leven verder gaat voor Renke. 

met al is dit hands down het beste romandebuut wat ik in tijden heb gelezen!

Lucia van den Brink studeerde Japans en journalistiek. Ze publiceerde in meerdere (online) bladen en treedt regelmatig op spokenword-festivals op. Ze beoefend Wado-ryu karate op hoog niveau. Niemand zoals hij is haar debuut.