Opnieuw de beste!

Rechercheur Robert Hunter krijgt een anoniem telefoontje waarin hem wordt gevraagd naar een website te gaan. Als hij inlogt, komt hij terecht in een gruwelijke show die alleen voor zíjn ogen bedoeld is. De beller wil echter niet dat hij alleen maar toekijkt. Hij wil dat Hunter meedoet, en weigeren is geen optie: ‘Ik heb je hulp nodig, rechercheur. Vuur of water?’ Nog voordat Hunter en zijn partner Garcia hun onderzoek naar deze verknipte geest kunnen starten, krijgt Hunter een nieuw telefoontje. Een nieuwe website. Een nieuw slachtoffer. Maar deze keer heeft de moordenaar zijn spel geüpgraded naar een uiterst moorddadige live-realityshow, waarin iedereen die de site tegenkomt over de afloop kan meebeslissen… 

Je kan er niet naast kijken, deze auteur weet zich staande te houden in het serial killer landschap. Door steeds met nieuwe vernuftige moordtechnieken en gruweldaden zijn lezers te shockeren zaait hij verderf en onderscheidt hij zich van de rest.

Chris verweeft zijn kennis van het menselijke en psychopatische brein griezelig goed in hedendaagse plotlijnen en hij navigeert naadloos tussen alle politiediensten en FBI divisies. Alsof hij dit boek schrijft terwijl hij zelf de moordenaar achterna zit.

In dit deel wordt de onverschilligheid van de moderne mens aan de kaak gesteld. Zolang er niets gebeurt met diegene die we liefhebben en het binnen de grenzen van het wereldwijde web blijft, klikken en surfen we er op los. We zien beelden voorbij flitsen maar staan er niet bij stil waar we naar kijken.

Hunter & Garcia zijn vanaf hun bureau deelnemers aan een wel heel sadistische reality show. De kijker beslist hoe het slachtoffer aan zijn einde komt via tele voting. De rechercheurs kijken hulpeloos toe, terwijl de minuten genadeloos wegtikken. Ondertussen lijkt de moordenaar een geest te zijn die niet getraceerd kan worden door 's wereld beste hackers. Nochtans verbergt hij zich midden in het zicht ..

Het boek kent een hoog tempo, die Chris van begin tot einde weet vast te houden. Je stapt mee op de sneltrein van de moorden en je raast mee tot je het eindstation bereikt. Soms kneep ik één oog even dicht en probeerde ik snel verder te lezen omdat de martelpraktijken mij naar de strot grepen. Aan bloed en krakende, scheurende ledematen geen gebrek hier!

De sterkte zit ook in de fijne dynamiek tussen de rechercheurs, de eenzaat en de familieman die elkaar als collega aanvullen en voor elkaar zouden doden.

Q&A: Zou Chris meer een Garcia of een Robert zijn?

Opnieuw ... de beste!

Bedankt @harpercollinsholland @anneliesdyck @chriscarter voor dit recensie exemplaar